Ποιοι Είμαστε

Το Ελευθεριακό Σχήμα ΣΕΜΦΕ αποτελεί μία αυτοοργανωμένη πολιτικο-συνδικαλιστική συλλογικότητα που υπάρχει, παρεμβαίνει και δραστηριοποιείται στη ΣΕΜΦΕ, με στόχους αφενός τη συμμετοχή στην ταξική αντιπαράθεση μέσα στη σχολή και αφετέρου την προώθηση της αυτοοργάνωσης και της αυτομόρφωσης.

Όσοι και όσες δραστηριοποιούμαστε μέσω του σχήματος νιώθουμε καθημερινά την επίθεση των αφεντικών στη ζωή μας, είτε εργαζόμαστε ήδη είτε πρόκειται να εργαστούμε στο —κοντινό— μέλλον. Είμαστε από τους “από κάτω” αυτού του κόσμου και, επομένως, το ελάχιστο που έχουμε να διεκδικήσουμε είναι να μην πληρώνουμε ούτε εισιτήριο για να ερχόμαστε στη σχολή ούτε 2 —ή οσαδήποτε— ευρώ για να τρώμε στη λέσχη ούτε τα βιβλία μας για να διαβάσουμε.

Αναγνωρίζουμε ότι, ανεξάρτητα από το πώς αντιλαμβανόμαστε το πανεπιστήμιο, η εκπαίδευση —και πόσο μάλλον η σχολή μας— για τους “από πάνω” αυτού του κόσμου (κράτος και κεφάλαιο) αποτελεί ένα εργοστάσιο παραγωγής εργατικού δυναμικού και γνώσης που θα στελεχώσει και θα βελτιώσει την καπιταλιστική παραγωγή, οπότε, για όσο η κοινωνία θα είναι δομημένη έτσι, εμείς είμαστε γρανάζια στις μηχανές τους.

Θέλουμε συνελεύσεις και αυτοοργανωμένες διαδικασίες φοιτητών και εργαζομένων στα πανεπιστήμια που να αναλαμβάνουν δράσεις πάνω στην βάση των κοινών εργατικών μας αναγκών ενάντια στις ανάγκες των αφεντικών και του κάθε κόμματος που ψάχνει ψήφους και μέλη στις σχολές. Δεν θέλουμε να συμμετέχουμε στην διαχείριση των παραγωγικών μονάδων του κεφαλαίου μαζί με πρυτάνεις, μάνατζερ και λοιπούς καλοθελητές, αλλά να αποφασίζουμε εμείς για τον εαυτό μας κόντρα σε αυτούς, με το βλέμμα στραμμένο σε μια κοινωνία χωρίς αφεντικά και κράτος.

Το σχήμα λαμβάνει αποφάσεις για τον εαυτό του μέσα από τακτική ανοικτή συνέλευση, λειτουργώντας οριζόντια, χωρίς αρχηγούς και «καθοδήγηση». Έχει ανοιχτές τις πόρτες του για φοιτητές/φοιτήτριες και εργαζόμενες/εργαζόμενους που δεν είναι φασίστες ή ρατσιστές, δεν θεωρούν τον καπιταλισμό ένα ανθρώπινο σύστημα, δεν θεωρούν τους εαυτούς τους πρωτοπορίες και δεν πιστεύουν σε αυτές, δεν βγάζουν σπυριά όταν ακούν την λέξη «συνδικαλισμός», δεν είναι και δεν ονειρεύονται να γίνουν αφεντικά κάποιων άλλων.