Τις τελευταίες μέρες διαδραματίζονται γεγονότα που “μυρίζουν” για άλλη φορά ολοκληρωτισμό. Μετά την απόφαση του συνδικάτου των καθηγητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) για κήρυξη απεργίας εν μέσω πανελλαδικών εξετάσεων, το Κράτος χωρίς να χάσει χρόνο αναγγέλει την προληπτική επίταξη της απεργίας και την επιστράτευση όσων καθηγητών απεργήσουν.

Φαίνεται πως η καταστολή των αγώνων μέσω επιστρατεύσεων, επιτάξεων και εθελοντικής απεργοσπασίας έχει γίνει μόδα και τα αφεντικά την ακολουθούν πιστά. Το ίδιο έγινε και με τον αγώνα των εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ και των λιμανιών. Στη σύγχρονη δημοκρατία της ανεργίας του 65%, της υποτιμημένης εργασίας των 400€, των καθημερινών αυτοκτονιών φαίνεται πως ή θα καθόμαστε ήσυχοι και θα βλέπουμε τη ζωή μας να καταστρέφεται καθημερινά ή θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε την κρατική καταστολή στην πιο βάρβαρη και εξελιγμένη μορφή της.

 Οι καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης απεργούν και έχουν χίλια δίκια να το κάνουν. Από τον απλό λόγο τ’ότι θέλουν να ζούν με μισθό ο οποίος θα καλύπτει τις ανάγκες τους, να έχουν ένα ωράριο σταθερό για να ρυθμίζουν όπως θέλουν τη ζωή τους, να μην ταξιδεύουν κάθε τόσο ανά τη χώρα λόγω μεταθέσεων αλλά και για το τόσο σημαντικό, για όλους όσους εργαζόμαστε ή θα εργαζόμαστε κεκτημένο, αυτό της απεργίας. Το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε πρόσφατα έχει φροντίσει να θέσει τα θεμέλια για την ποινικοποίηση των απεργιών.

 Τα εμπόδια που συναντούν,όμως, δεν είναι μόνο το Κράτος, τα αφεντικά της ιδιωτικής εκπαίδευσης και τα ΜΜΕ. Έχουν να αντιμετωπίσουν τον τεράστιο απεργοσπαστικό μηχανισμό αποτελούμενο από διαφορους γνωστούς “αγανακτισμένους” γονείς και κηδεμόνες τα πρόσωπα των οποίων φιγουράρουν χρόνια τώρα σε τηλεοπτικά πάνελ όταν ανακοινώνεται κάποιο απεργιακο συμβάν στην εκπαίδευση αλλά και διάφορους απεργοσπάστες κρυμμένους πίσω από “ομάδες εθελοντών επιτηρητών”. Εκείνους που, βυθισμένοι στην απάθεια και τον ατομισμό, τρέχουν πάντα να υπερασπιστούν την αφήγηση και τα συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου.

 Ο αγώνας των καθηγητών είναι αγώνας όλων όσων νιώθουμε την εργασία και τη ζωή μας να υποτιμάται μέρα με τη μέρα. Είναι αγώνας ενάντια στην ποινικοποίηση των απεργιών, ενάντια στην περαιτέρω υποβάθμιση της εκπαίδευσης, ενάντια στο στοίβαγμα 30 μαθητών σε μία αίθουσα, είναι αγώνας ενάντια στους ταξικούς φραγμούς που επιβάλλονται συνεχώς, την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης αλλά και στον ολοκληρωτικό έλεγχο που προσπαθούν να ασκήσουν τα αφεντικά σε αυτήν όπως και σε όλη την υπόλοιπη κοινωνία.

Να στηρίξουμε τον αγώνα τον καθηγητών, να στήσουμε ανάχωμα στα σχέδια των από πάνω!Να στηρίξουμε τις καταλήψεις των σχολείων από τους μαθητές, να καταλάβουμε τις σχολές μας, να διαδηλώσουμε μαζί τους. Να δράσουμε μαζί με άλλους φοιτητικούς συλλόγους. Να σπείρουμε την αμφισβήτηση στην κρατική αφήγηση και στις εκμεταλλευτικές νόρμες του συστήματος. Να φανταστούμε, να διεκδικήσουμε και να φτιάξουμε τις δικές μας -εκπαιδευτικές και μη- δομές αυτοοργανωμένα και ελευθεριακά. Να οργανώσουμε τη δική μας γενική απεργία στην εκπαίδευση και παντού.

 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

 Δευτέρα 13/5 , Σύνταγμα, 19:00

 (έξω απ’τα γραφεία της ΟΛΜΕ, Ερμού &Κορνάρου)