Το πρωί της 8ης Ιουλίου κατά τη διάρκεια κινητοποίησης φοιτητών του ΕΚΠΑ με στόχο το μπλοκάρισμα της συνεδρίασης του Συμβουλίου Ιδρύματος στην Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών, τα ΜΑΤ μπουκάρουν στο κτήριο και με τραμπούκικο τρόπο προσαγάγουν 40 φοιτητές.
Όσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση τόσο το Κράτος θα δείχνει τα δόντια του ενάντια σε αυτούς που αντιστέκονται. Το έχουμε δει ουκ ολίγες φορές τον τελευταίο ενάμιση χρόνο με τις πειθαρχικές διώξεις φοιτητών του Πανεπιστημίου της Κρήτης, με το σπάσιμο της απεργίας των εργαζομένων του Α.Π.Θ., με την εισβολή των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ,με τις απειλές για κλείσιμο των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων στις σχολές και άλλα τόσα περιστατικά καταστολής.
Η “αποκατάσταση της νομιμότητας” στα πανεπιστήμια είναι μια μεγάλη φενάκη που κρύβει πίσω της ένα βασικό πράγμα: καταστολή. Τα “φαινόμενα βίας” που συνεχώς φωνάζουν πως θέλουν να πατάξουν δεν είναι τίποτα άλλο από τους αγώνες των φοιτητών και των εργαζομένων ενάντια στα σχέδια τους για υποτίμηση των ζωών μας. Είναι οι κινητοποιήσεις μας, οι δράσεις μας, οι καταλήψεις μας, οι απεργίες μας και όλα αυτά που κάνουμε προκειμένου να μην αφήσουμε τα αφεντικά, τις επιχειρήσεις, τους τραπεζίτες και τις κοινοβουλευτικές μαριονέτες τους να μας επιβάλουν ολοκληρωτικό έλεγχο.
Το τσίρκο των μεγαλοεπιστημόνων, τεχνοκρατών και μανατζεραίων (κοινώς Συμβούλιο Ιδρύματος) δεν κάνει κάτι κάτι λάθος, παρά μόνο τη δουλειά του. Ονομάζοντας αποκλειστικά και αποπροσανατολιστικά ως “βία” τους ταξικούς αγώνες των φοιτητών και των εργαζομένων στις σχολές, έρχεται με τις ευλογίες του κράτους να διατηρήσει και να επεκτείνει -με κάθε μέσο- τη δική του βία: την καταστολή, το νοίκι που δεν μπορούμε να πληρώσουμε όσοι έχουμε έρθει από την επαρχία, τα δίδακτρα που θέλουν να μας επιβάλουν, την απλήρωτη εργασία των μεταπτυχιακών και των διδακτορικών φοιτητών, τις εκατοντάδες ώρες διαβάσματος και στρες σε μία εξεταστική διαδικασία που θυμίζει αγώνα δρόμου για μία προκαθορισμένη ήττα και άλλα τόσα πράγματα στην καθημερινότητα των σχολών που θέλουν σελίδες για να καταγραφούν.
Σε όλον αυτόν τον θίασο καταστολής δεν θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε να προσθέσουμε το “συνδικάτο” που ακούει στο όνομα ΠΟΣΔΕΠ. Η ξεδιάντροπη ανακοίνωσή της δεν αναφέρει τίποτα για την εισβολή των ΜΑΤ στην πρυτανεία του ΕΚΠΑ και αναπαράγοντας τα περί ανομίας και βίας στα πανεπιστήμια. Σε μία τέτοια εποχή η ΠΟΣΔΕΠ αντί να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των μισθωτών και εργατών-καθηγητών, αντί να έρθει σε συντονισμό με τους φοιτητικούς συλλόγους, και τα σωματεία των εργαζομένων στις σχολές επιδίδεται σε ένα παραλήρημα φιλοεργοδοσίας και φιλοκυβερνητισμού.
Ενάντια λοιπόν στα αφεντικά που τρίβουν τα χέρια τους περιμένοντας ένα κομμάτι απ’ την πίτα στις σχολές μας, τους κυβερνητικούς χειροκροτητές τους, τους μανατζεραίους και τους εργατοπατέρες κάθε είδους να οργανώσουμε τη δική μας αντεπίθεση! Να βρεθούμε σε κοινές αυτοοργανωμένες διαδικασίες φοιτητές και εργαζόμενοι στις σχολές και να στήσουμε ανάχωμα στα σχέδιά τους . Να οργανώσουμε καταλήψεις, απεργίες διαρκείας, να υπερασπιστούμε στην πράξη το άσυλο, να μην πατήσει ξανά πόδι κανένας μπάτσος στις σχολές μας, να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος να μη διαγραφεί κανένας φοιτητής, να μην πληρώσουμε ούτε ένα ευρώ σε δίδακτρα.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΣΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΚΟΙΝΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ-ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΗ
