Κείμενο του ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΣΕΜΦΕ
για την Γ.Σ του Φ.Σ-Σ.Ε.Μ.Φ.Ε.-17/1/2013
Σε pdf: General Assembly 17/1
Λίγα λόγια για τις καταλήψεις
Για όσους δεν γνωρίζουν ή κάνουν πως δεν γνωρίζουν οι καταλήψεις είναι αυτοδιαχειριζόμενοι κοινωνικοί χώροι, που αντιτίθενται έμπρακτα στον τρόπο κοινωνικής οργάνωσης τον οποίο έχει χτίσει όλα αυτά τα χρόνια η κυριαρχία του καπιταλιστικού συστήματος και της δημοκρατίας τους. Είναι χώροι δημιουργικής και ελεύθερης έκφρασης, χώροι που λειτουργούν ως αντιδομές σε πείσμα των κυρίαρχων και αποστειρωμένων κοινωνικών δομών. Όσοι συμμετείχαμε ή συμμετέχουμε ακόμα σε καταλήψεις, μετατρέπουμε τους χώρους από άχρηστους και εγκατειλλημένους σε χώρους τόσο πολιτικών όσο και κοινωνικών δράσεων.
Σε πείσμα όλων αυτών που λένε ότι οι καταλήψεις δεν είναι τίποτ’άλλο από χώροι εμπορίου ναρκωτικών, εστίες ανομίας και όλα τα συναφή που ακούμε αυτές τις μέρες, η ίδια η πραγματικότητα καταδεικνύει πως όλοι αυτοί οι χώροι έπαιξαν ρόλο με τη συμμετοχή και την οργάνωση κοινωνικών αγώνων που έλαβαν χώρα σε επαρχιακές πόλεις και σε γειτονιές της Αθήνας. Δεν γίνεται να ξεχάσουμε πως καταλήψεις του κέντρου της Αθήνας όπως η Villa Amalias, η κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά και όσες βρίσκονται εκεί γύρω αποτέλεσαν το βασικό οδόφραγμα στην επέλαση των φασιστών στις γειτονιές αυτές πράγμα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καταστολή τους.
Όπως παρατηρείται τον τελευταίο μήνα αλλά και πλέον επίσημα με τις ανακοινώσεις της ΕΛ.ΑΣ έχει ξεκινήσει επιχείρηση εκκένωσης των καταλήψεων, συγκεκριμένα 40 κτιρίων σε όλη τη χώρα.
Ξεκινώντας από τη Θεσσαλονίκη στις 12/9 γίνεται εισβολή των ΜΑΤ και ΕΚΑΜστην κατάληψη Δέλτα, ασκώντας τόσο λεκτική όσο και σωματική βία σε όσους βρίσκονταν εντός του κτιρίου.
Λίγο καιρό αργότερα στις 17/11 κλιμακώνοντας την καταστολή εισβάλουν δυνάμεις της αστυνομίας στην κατάληψη πρυτανείας του ΑΠΘ ρίχνοντας χημικά, χτυπώντας φοιτητές και συλλαμβάνοντας εργολαβικούς και φοιτητές.
Στις 20/12 πραγματοποιείται εισβολή στο υπο 22 χρόνια κατελλειμένο κτίριο, τη Βίλλα Αμαλίας, με πρόσχημα μια ανώνυμη καταγγελία για διακίνηση ναρκωτικών, στοχεύοντας στην εκκένωση της κατάληψης και τη σύλληψη των καταληψιών.
Στις 28/12 εισβάλλουν στην ΑΣΣΟΕ και στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι, παίρνοντας υπό κατοχή τα μηχανήματα του αυτοοργανομένου ραδιοφωνικού σταθμού 98 fm και συλαμβάνοντας 16 μετανάστες μικροπωλητές.
Στις 9/1 ύστερα απο ανακατάληψη της Βίλλα Αμαλίας, γίνεται εκ νέου επίθεση στην κατάληψη απο δυνάμεις της αστυνομίας, αυτή τη φορά χωρίς την παρουσία εισαγγελέα, και γίνεται σύλληψη 93 συντρόφων. Λίγο αργότερα πραγματοποιείται κατάληψη στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ από αλληλέγγυους συντρόφους, την οποία σπάνε δυνάμεις των ΕΚΑΜ κάνοντας πρσαγωγές των καταληψιών. Την ίδια μέρα κάνοντας επίδειξη της υποτιθέμενης εξουσίας τους εισβάλουν στην κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά, την οποία και εκκενώνουν προσαγάγοντας 7 συντρόφους/ισσες.
Στις 15/1 επιτήθενται δυνάμεις των ΜΑΤ και ΕΚΑΜ στο υπο 25 χρόνιακατελλημένο κτίριο της Λέλας Καραγιάννη 37. Γίνονται προσαγωγές 14καταληψιών και 2 αλληλέγγυων. Λίγες ώρες αργότερα αφού πραγματοποιήθηκε η έρευνα του κτιρίου αποχωρούν οι αστυνομικές δυνάμεις, με τη δικαιολογια πως δε βρέθηκε τίποτα ύποπτο εντός της κατάληψης.
Αναρωτιόμαστε όμως τους ενόχλησε όντως ότι δε βρήκαν τίποτα ή απλως φοβήθηκαν μην ξανακατέβει το ίδιο βράδυ η μάζα των 10.000 ατόμων, της πορείας του σαββάτου, στο δρόμο. Την ίδια ώρα των παραπάνω εξελίξεων, τα ΜΜΕ προπαγανδίζουν τις ενέργειες αυτές της αστυνομίας αποκαλώντας τις καταλήψεις εστίες ανομίας και παρουσιάζοντας εμάς όλους, που αποτελούμε μέρος αυτών των χώρων, ναρκομανεις εγκληματίες. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τις διαθέσεις και τις επιδιώξεις τους.
Την ώρα που θέλουν να ψηφίσουν κι άλλα μέτρα εξόντωσης της τάξης μας, την ώρα που παίζουν τα κοινοβουλευτικά τους παιχνιδάκια με την Λίστα Λαγκάρντ(λες και περιμέναμε την δημοσιοποίηση μιας λίστας για να αντιληφθούμε την εκμετάλλευσή μας) είναι προφανές ότι θέλουν να εξαφανίσουν μερικά από τα βασικά αναχώματα της ταξικής αντεπίθεσης.
Η στοχοποίηση του αναρχικού και συνολικότερα του αντιεξουσιαστικού χώρου έχει γίνει πλέον ξεκάθαρη. Το κράτος δρα με τη λογική του ό,τι κινείται εκτελείται, η καταστολή αυξάνεται και οι καταληψίες κυνηγούνται όπως οι “τρομοκράτες”. Βέβαια ρεσιτάλ νομιμότητας δεν έδωσε μόνο το κράτος και οι λακέδες του. Ακούσαμε δηλώσεις νομιμοφροσύνης και νοικοκυροσύνης από αυτήν που κάποιοι ονομάζουμε Αριστερά του Κράτους(ποιά άραγε είναι αυτή;) αλλά και από το Κόμμα της εργατικής τάξης που οχυρωμένο πίσω από την αντίληψη πως το ίδιο και μόνο είναι το “λαικό κίνημα” προβοκατορολογίες σαν αυτά που ακούμε πάτα δηλαδή.
Όποιος δεν μπορεί να αντιληφθεί την κεντρική επιλογή του κράτους να επιτεθεί σε αυτό το ενεργό κομμάτι των κοινωνικών αγώνων περαστικά του, αφού σε λίγο θα έρθει και η δική του η σειρά.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ. ΟΛΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ. ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΙΣ ΒΙΛΛΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Ας έρθουμε τώρα στα άμεσα δικά μας θέματα. Το Υπουργείο Παιδείας έχει ξεκινήσει να υλοποιεί δύο προτάσεις διαμάντια. Το ένα με όνομα «Σχέδιο Αθηνά» και το άλλο «Εθνικό Σχέδιο Απασχόλησης των Νέων». Ας τα πάρουμε ένα-ένα.
Σχέδιο Αθηνά
Αποτελεί το πρόγραμμα συγχωνεύσεων σχολών, τμημάτων και ιδρυμάτων. Δεν έχει κατατεθεί ακόμα ολόκληρο αλλά από δηλώσεις, συνεντεύξεις και άρθρα του Υπουργού Παιδείας έχουμε καταφέρει να αντλήσουμε πληροφορίες σχετικά με το πώς θα εφαρμοστεί. Αρχικά θα συγχωνευτούν τμήματα χαμηλής ζήτησης αλλά και τμήματα τα οποία για εκείνους δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Αποτέλεσμα αυτού είναι πολλοί φοιτητές να αλλάξουν τόπο σπουδών και προφανώς θα γίνουν απολύσεις προσωπικού.
Οι ίδιοι που μέχρι πρότινος ιδρύαν σχολές και ιδρύματα για να τα έχουν καλά με τις αγορές κάθε μικρής πόλης, για να συνεχίζουν εύκολα τις πελατειακές τους σχέσεις βολεύοντας τες με αυτόν τον τρόπο, που έφτιαχναν parking ανέργων σε πανεπιστήμια, αυτοί που άνοιξαν “για τον λαό” τις στρατομπατσικές σχολές στις οποίες εισάγεται 4πλασιος αριθμός φοιτητών απ’ότι σε μία “κανονική” σχολή, σήμερα μας λένε ότι για να αντιμετωπιστεί η κρίση τους πρέπει να απολύσουν προσωπικό, να διαγράψουν φοιτητές και να αυξήσουν το κόστος φοίτησης.
Το σχέδιο “Αθηνά” αντανακλά το ρόλο του Πανεπιστημίου στο καπιταλιστικό σύστημα, ως παραγωγικής μονάδας του κεφαλαίου, που (ανα)παράγει την εργασία και τη γνώση. Ανάλογα λοιπόν με τις ανάγκες της αγοράς σε εργατικό δυναμικό, προσαρμόζονται τα προγράμματα σπουδών (μέρος του ρόλου των Συμβουλίων Διοίκησης), αλλά και γενικότερα το είδος των τμημάτων και ο αριθμός των εισακτέων σε αυτά. Πράγματι, κατά τη δεκαετία του ’70, όταν υπήρχε ανάγκη για επιστημονικό προσωπικό, η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έγινε πολύ πιο εύκολη. Αντίθετα, στη σημερινή συγκυρία, που η παραγωγή δεν χρειάζεται τόσους καταρτισμένους εργαζόμενους, προωθείται με το σχέδιο “Αθηνά” (και έχει ήδη συντελεστεί σε άλλες χώρες) δραματική μείωση του αριθμού των νέων που σπουδάζουν πριν μπουν στην παραγωγή.
Για να καταφέρει να περάσει αυτά τα μέτρα, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί εκβιαστικά την κρίση του συστήματος και προβάλλει ως επιχείρημα ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί η κατάσταση που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει στο παρελθόν, με ιδρύσεις σχολών με βάση ευκαιριακά συμφέροντα (ως τέτοια θα μπορούσε να θεωρηθεί και η ΣΕΜΦΕ). Εμείς αντιτάσσουμε ότι η πρόσβαση στα Πανεπιστήμια πρέπει να είναι ελεύθερη, για να μπορεί όποιος και όποια θέλει να καταρτιστεί στο αντικείμενο που τον/την ενδιαφέρει ή (γενικότερα) να έχει πρόσβαση στη γνώση, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι τόσο όσοι/όσες σπουδάζουν όσο και όσοι/όσες δεν σπουδάζουν θα αφήνονται έρμαια στις διαθέσεις των αφεντικών για εκμετάλλευσή τους.
Εθνικό Σχέδιο Απασχόλησης των Νέων
Τίποτα μη αναμενόμενο πέρα από την θεσμοθέτηση μίας ήδη υπάρχουσας κατάστασης, αυτής των απλήρωτων φοιτητικών πρακτικών, του μισθού μαθητείας και όλων των υπολοίπων μορφών όξυνσης της υποτίμησης της εργασίας των σπουδαστών και των ανειδίκευτων νέων εργαζομένων.
Συγκεριμένα το “Εθνικό Σχέδιο Απασχόλησης των Νέων” είναι ένα πρόγραμμα του Υπουργείου χρηματοδοτούμενο από το ΕΣΠΑ που στόχο έχει την “αντιμετώπιση των υψηλών ποσοστών ανεργίας”(sic) και την “αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού μέσω της εκπαίδευσης,της επαγγελματικής κατάρτισης και της απασχόλησης”.
Ας τα πάρουμε απ’την αρχή:
Επιταγή εισόδου στην αγορά εργασίας για άνεργους νέους έως 29 ετών:Θα δουλεύουμε υπό τη μορφή πρακτικής άσκησης (δηλαδή ως μαθητευόμενοι) για 460€ οι απόφοιτοι των ΑΕΙ/ΤΕΙ και για 400€ οι ανειδίκευτοι πτυχιούχοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με καλυμμένες τις εργοδοτικές εισφορές από το ΕΣΠΑ. Δηλαδή θα δουλεύουμε όσες ώρες και οι “κανονικοί” εργαζόμενοι αλλά με λιγότερο και απ’τον κατώτατο μισθό οπως αυτόν ορίζει η Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (!!) απλά επειδή εμείς δήθεν θα “εκπαιδευόμαστε” με τον εργοδότη να μην πληρώνει φράγκο. Δηλαδή και δωρεάν εργασία για τα αφεντικά και διαχωρισμός ειδικευμένων και ανειδίκευτων εργαζομένων, με όσους ειμαστε σε ΑΕΙ/ΤΕΙ να παίρνουμε περισσότερα από αυτούς που δεν σπουδάζουν κι ας εργαζόμαστε μαζί.
Προγράμματα κοινωφελούς εργασίας στον πολιτισμό για νέους:Πιο τζάμπα εργασία δεν γίνεται! Άνεργοι εώς 30 ετών εγγεγραμένοι στα μητρώα του Ο.Α.Ε.Δ, θα εργάζονται σε έργα συντήρησης πολιτιστικής κληρονομιάς, αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία κ.λ.π “εθελοντικά”. Τίποτα άλλο από άμισθη εργασία.
Πρόγραμμα επιχορήγησης επιχειρήσεων για πρόσληψη ανέργων πτυχιούχων Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων:Το κράτος θα χρηματοδοτεί τους εργοδότες για να προσλάβουν άνεργους εώς 24 ετών με 27μηνη συμβαση για 25 μέρες τον μήνα με την κάθε μέρα να πληρώνεται 20€ και με ασφαλιστική κάλυψη μόνο τις παραπάνω μέρες. Πάλι δωρεάν εργασία για τους εργοδότες και με ελαστικό ωράριο.
Υποστήριξη των επιχειρήσεων για την απασχόληση προσωπικού υψηλής εξειδίκευσης:Αυτό μπορεί να αναφέρεται άμεσα και σε εμάς σαν μελλοντικούς πτυχιούχους της Σ.Ε.Μ.Φ.Ε. Συγκεκριμένα 18μηνη εώς 36μηνη σύμβαση πτυχιούχων που ασχολούνται με την έρευνα χωρίς όμως το σχέδιο να αναφέρει καθόλου τους όρους εργασίας. Οπότε το συμπέρασμα που βγάζουμε από αυτό είναι πως οι σχέσεις εργασίας θα αλλάζουν από επιχείρηση σε επιχείρηση, δηλαδή ξεκάθαρα οι εργοδότες θα μας κάνουν ότι θέλουν.
Πρακτική άσκηση σε ΑΕΙ/ΤΕΙ:Πρώτη απόπειρα για κεντρική οργάνωση της πρακτικής άσκησης. Εξάμηνη εργασία με 340€ μισθό για ασκούμενους σπουδαστές στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Τα ωράρια και οι υπόλοιπες σχέσεις εργασίας θα καθορίζονται από τον εκάστοτε εργοδότη κι εμείς θα δουλεύουμε για 6μήνες με μισθό που δεν καλύπτει ούτε τον έναν μήνα. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρουν να έχουν λίγοτερο κόστος εργασίας τα αφεντικά έτσι απλά ονομάζοντας την εργασία “μαθητεία”.
Η βαρβαρότητα λοιπόν βλέπουμε να παίρνει σάρκα και οστά πιά τόσο απροκάλυπτα και συνεχόμενα που είναι δύσκολο κάποιος να μην την αντιλαμβάνεται. Τα αφεντικά ανήμπορα να διαχειριστούν την κρίση τους επιτίθενται σχεδόν με όλα τα μέσα στην εργατική τάξη πάντα με το βασικό εργαλείο εκβιασμού που δεν είανι τίποτα άλλο από αυτό που ονομάζουν δημόσιο χρέος. Ήδη μετράμε εκατοντάδες που έχουν αυτοκτονήσει για οικονομικούς λόγους.
Σε αυτήν την κατάσταση δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει κανένας ουδέτερος.
Να προσπαθήσουμε με αυτοοργανωμένους, μαχητικούς και αδιαμεσολάβητους αγώνες να αντισταθούμε στις επιδιώξεις τους και να βάλουμε μπροστά αυτά που εμείς θέλουμε αφού εμείς τα παράγουμε , εμείς τα φτιάχνουμε και τελικά εμείς δεν τα απολαμβάνουμε. Μακριά από λογικές κομματικοποίησης, νομιμοφροσύνης και συνεργασίας με τα αφεντικά μας στα πλαίσια μίας κάποιας ανύπαρκτης εθνικής ομοψυχίας.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ
