Πλαίσιο Λόγου Ε.Σ. ΣΕΜΦΕ για τη Γ.Σ. 10/06/2014

Το κείμενο σε pdf εδώ

Στο επίκεντρο των συζητήσεων γύρω απ’ τα εκπαιδευτικά βρίσκεται αυτήν την περίοδο το ζήτημα Οργανισμού-διαγραφών, ζήτημα που, όπως αναδεικνύεται, είναι κάτι που αφορά τόσο τους φοιτητές όσο και τους διοικητικούς υπαλλήλους των ιδρυμάτων. Συγκεκριμένα, ο Οργανισμός καθορίζει την συνολική λειτουργία των ιδρυμάτων, γι’ αυτό και επισπεύδει την προσοχή μας. Όσοι και όσες έχουν παρακολουθήσει την πορεία της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στα Πανεπιστήμια τα τελευταία χρόνια (νόμος-πλαίσιο, σχέδιο “Αθηνά”, κ.τ.λ.) σίγουρα θα έχουν παρατηρήσει και ότι η στόχευσή του έρχεται σε πλήρη σύμπλευση με αυτήν. Η ουσία που θίγει συμπυκνώνεται^* σε δύο άξονες: αφενός στην επίτευξη ολοκληρωτικού ελέγχου του Κεφαλαίου στην εκπαίδευση και τη συνεπαγόμενη μετακύλιση του κόστους φοίτησης στους ίδιους τους φοιτητές και αφετέρου στην εντατικοποίηση των σπουδών και στην θεσμοποίηση του πιο αυταρχικού τρόπου λειτουργίας (όργανα με υπερεξουσίες και πλήρη έλεγχο σε όλες τις πτυχές της ακαδημαϊκής ζωής), με σκοπό τη διαφύλαξη της εύρυθμης λειτουργίας της επιχείρησης “πανεπιστήμιο” και την εμπέδωση από το φοιτητικό σώμα (ως απαρτιζόμενο από μελλοντικούς εργαζόμενους) συγκεκριμένων χαρακτηριστικών. Μέσα από αυτά πετυχαίνεται ο απώτερος στόχος της αναδιάρθρωσης, που συνοψίζεται στην (από τα πριν) νομιμοποίηση της επισφαλούς εργασίας και, γενικότερα, στην καταστρατήγηση των εργασιακών σχέσεων που εντείνεται στην κοινωνία.

Σ’ αυτό το φόντο, είναι αναγκαίο να σπάσουν οι ψευδαισθήσεις του ουδέτερου “Ναού της Γνώσης” και κυρίως αυτές της κοινωνικής ανέλιξης. Το Πανεπιστήμιο ανέκαθεν εξυπηρετούσε συγκεκριμένα συμφέροντα, αυτά των επιχειρήσεων και των αφεντικών, και επομένως δομικά η λειτουργία του συντάσσεται -σε βαθμό που εξαρτάται από τον κοινωνικό ανταγωνισμό- προς την εξυπηρέτηση αυτών των συμφερόντων. Το γεγονός ότι κάθε φοιτητής ως κοινωνικό υποκείμενο περιφέρεται στα αμφιθέατρα πλήρως εξατομικευμένος (ως προς τις επιδιώξεις του), δεν μπορεί παρά να συμβάλει στην διατήρηση αυτών των ψευδαισθήσεων και την όξυνση του ανταγωνισμού-κανιβαλισμού, κάτι που μόνο συμφέρει την επιδείνωση της εκπαιδευτικής πραγματικότητας. Γι’ αυτό επιλέγουμε να μην σταθούμε έρμαια αυτού του παιχνιδιού, αλλά στο βαθμό που ανήκουμε σε αυτούς που υφίστανται την εκμετάλλευση, να ορθώσουμε αντιστάσεις. Σ’ αυτό το φόντο έρχονται να μας φορτώσουν και με οικονομικά κόστη (βλέπε δίδακτρα, πιο αυστηρές προϋποθέσεις για διάφορες παροχές, κ.α.), λες και δεν μας έλειπαν οι σκοτούρες.

Η υποτίμηση της φοιτητικής καθημερινότητας με τον συνολικό αυτό τρόπο δεν είναι, λοιπόν, κάτι άσχετο με αυτό που παρατηρούμε και έξω από το Πανεπιστήμιο· ίσα-ίσα έρχεται να εξισορροπήσει την όποια ανομοιομορφία. Οι ίδιοι μπορεί να είμαστε και λιγότερο ή περισσότερο μάρτυρες αυτής της κατάστασης από την εμπειρία που μεταφέρουν στο σπίτι οι γονείς μας για τις εργασιακές τους συνθήκες, εάν δηλαδή δεν έχουν ήδη περάσει το κατώφλι της ανεργίας. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν βλέπουμε να ορθώνεται στο σήμερα κάποιο δυναμικό κίνημα με αποφασιστικούς όρους διεκδίκησης και αυτό οφείλεται και στη μετριοπαθή στάση που κρατούν δυνάμεις που παρά ταύτα διεκδικούν να θεωρούνται ηγετικές μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα (βλέπε ηγεσία της ΓΣΕΕ), αφήνοντας ανανταπόκριτες τις απαιτήσεις των συνθηκών και κρεμώντας ουσιαστικά τον κόσμο της εργασίας στις ορέξεις των “από πάνω”.

Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθούν και δύο πολύ συγκεκριμένοι αγώνες που διεξάγονται ήδη. Αυτοί των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών και των καθαριστριών του “γειτονικού” ΕΚΠΑ. Οι αγώνες αυτοί αμφότεροι ξεκίνησαν με την διεκδίκηση από τις απλήρωτες καθαρίστριες των δεδουλευμένων τους, αλλά και την εναντίωση στις επικείμενες απολύσεις τους. Εκεί που θέλουμε να εστιάσουμε όμως δεν είναι τόσο το γιατί ο αγώνας τους είναι δίκαιος, όσο ο τρόπος με τον οποίο διεξάγεται (πιο συγκεκριμένα για το ΕΚΠΑ και τις καθαρίστριες της Φιλοσοφικής): εκεί λοιπόν και ενώ οι σχετικές εργολαβίες παίζουν διάφορα τερτίπια στις εργαζόμενες, οι αλληλέγγυοι φοιτητές και ορισμένοι διοικητικοί επέλεξαν να συμβάλουν με την δυναμική τους στον αγώνα τον καθαριστριών δίνοντάς του πιο διεκδικητικό και μαχητικό χαρακτήρα. Είναι κατ’ εμάς ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα προς μίμηση η στάση ανθρώπων από άλλες(;) κοινωνικές κατηγορίες μέσα στον ακαδημαϊκό χώρο σε αυτήν την περίσταση. Ο αγώνας των καθαριστριών μαίνεται ακόμα και μένει να μάθουμε για την έκβασή του. Θέλουμε πάντως να το συνδέσουμε κι αυτό με “τα δικά μας”.

Έχει ανοιχτεί λοιπόν το μέτωπο οργανισμού-διαγραφών στο οποίο καλούμαστε να πάρουμε θέση και στο βαθμό που αφορά τόσο εμάς όσο και τους διοικητικούς θέλουμε να αναδείξουμε την αναγκαιότητα συμπόρευσης των δύο αυτών κατηγοριών για μία θετική έκβαση του ενδεχόμενου αγώνα. Κόντρα στην κατεύθυνση αδρανοποίησης των ριζοσπαστικών διεκδικητικών πρακτικών,

Προτείνουμε:

• Συμμετοχή στην καλεσμένη από τους διοικητικούς πορεία την Τετάρτη 11/6 στη 13:00 στα Προπύλαια, με κλειστή σχολή εκείνη τη μέρα.

• Συμμετοχή όπου χρειάζεται, για το μπλοκάρισμα του Οργανισμού στο ΕΜΠ (και στο ΕΚΠΑ).

• Προσπάθεια σύνδεσης του αγώνα μας με τους διοικητικούς, με συμμετοχή-παρέμβαση στη συνέλευσή τους και με διαμορφωμένη από τον σύλλογο τοποθέτηση. Επιδίωξη για συντονισμό των συλλόγων φοιτητών και εργαζομένων.

• Συμμετοχή στις κινητοποιήσεις των καθαριστριών της φιλοσοφικής για την άμεση πληρωμή τους και ενάντια στις απολύσεις τους. Στήριξη του αγώνα των καθαριστριών του υπουργείου οικονομικών.

• Ανοιχτή συνέλευση αμέσως μετά τη λήξη της ΓΣ, όπου θα εξειδικευθούν τα παραπάνω και θα συνδιαμορφωθεί ο λόγος του συλλόγου.

• Νέα συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου την επόμενη Τετάρτη 18/6, ίδια ώρα και μέρος.