Ανακοίνωση του Ελευθεριακού Σχήματος σχετικά με την εισβολή των μπάτσων στο κτήριο του Πολυτεχνείου στην Πατησίων.
Στις 21/8, δέχτηκε την επίθεση του Κράτους το κτίριο του Πολυτεχνείου στην Πατησίων. Η κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη την απουσία φοιτητών απ’ το χώρο, έστειλε (ξημερώματα, όπως συνηθίζει) τα σκυλιά της, με διπλή αποστολή: να εκκενώσουν τους κατειλημμένους χώρους και να συλλάβουν μετανάστες (“σπορ” που συνδυάστηκαν και κατά την επίθεση στην ΑΣΟΕΕ).
Εδώ αναρωτιόμαστε: Μήπως είναι λίγο φασίστες;
Με την κίνησή του αυτή, το Κράτος συνεχίζει το όργιο καταστολής στο οποίο έχει επιδοθεί τους τελευταίους μήνες. Καταστολή που γίνεται και σε φυσικό και σε ιδεολογικό επίπεδο, με στόχο να προστατεύσει το κεφάλαιο (και το ίδιο το κράτος) από καθετί που μπορεί να το απειλήσει, είτε αυτό είναι οι αγώνες των φοιτητών και των εργαζομένων του ΕΜΠ, είτε τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, είτε οι κατειλημμένοι χώροι και όλα τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα που λαμβάνουν χώρα στο ίδρυμα.
Η καταστολή βαφτίζεται “νομιμότητα”, αλλά παραπέμπει, για όποιον έχει μάτια και βλέπει, στον πιο βαθύ ολοκληρωτισμό. Η δικαιολογία περί νομιμότητας, θα χρησιμοποιείται μέχρι στις πύλες των σχολών μας να τοποθετηθούν φύλακες και κάμερες, μέχρι καθηγητές μας να γίνουν διευθυντές και managers πολυεθνικών εταιρειών, μέχρι να πεταχτούμε έξω όλοι όσοι δεν θα διαθέτουμε χρήματα να πληρώσουμε τα δίδακτρα.
Οι σχολές μας, όμως, δεν είναι άψυχα κτήρια στα οποία απλά σπουδάζουμε και μετά φεύγουμε, είναι κοινωνικοί χώροι. Αυτό σημαίνει ότι οι χώροι μας ανήκουν είτε για να σπουδάζουμε είτε για να διαβάζουμε, είτε για να τους χρησιμοποιούμε στεγάζοντας πολιτικές, πολιτιστικές, αθλητικές και ότι άλλες δραστηριότητες θέλουμε, ακόμα και για να αράζουμε. Συνεπώς κανένα Κράτος, κανένας μπάτσος και κανένας φασίστας δεν έχει χώρο στις σχολές μας και τους χώρους της.
Οποιεσδήποτε τέτοιες κινήσεις και να κάνουν, λοιπόν, να μη μας σταματήσουν. Να συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τους χώρους μας, να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στην εκμετάλλευση της ζωής μας από αφεντικά και κράτος, να αμφισβητούμε τα ιδεολογήματα που μας σερβίρουν για θέσφατα, να συλλογικοποιούμε το λόγο και την δράση μας, να μιλάμε και να πράττουμε για τον κόσμο όπως τον θέλουμε εμείς.
Κοινός αγώνας φοιτητών-εργαζομένων
απέναντι στην καταστολή και την υποτίμηση της ζωής μας
