Για την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων του Ε.Μ.Π.
Εδώ και πάνω από ένα μήνα, οι εργαζόμενοι του Ε.Μ.Π. και άλλων ιδρυμάτων βρίσκονται σε απεργία υπερασπιζόμενοι τις θέσεις εργασίας τους ενάντια στις διαθεσιμότητες -και τελικά απολύσεις- που προσπαθεί να επιβάλλει η κυβέρνηση.
Οι απολύσεις στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, οι συνεχείς μειώσεις μισθών, η τεράστια ανεργία δεν είναι αποτέλεσμα μίας διαδικασίας “εξυγίανσης”. Είναι μία διαδικασία υποτίμησης της εργασίας μας, υποτίμησης της ίδιας της ζωής μας, προς όφελος των αφεντικών. Για να την προωθήσει, το κράτος χρησιμοποιεί όλο και περισσότερη τρομοκρατία, με σημαντικούς άξονές της την αυξανόμενη ανεργία, την ακόμα πιο αυξανόμενη καταστολή και την προπαγάνδα περί “δημοσίου χρέους”.
Ο αγώνας των εργαζομένων του Ε.Μ.Π. είναι ένας αγώνας ο οποίος κουβαλάει τις τύχες και το μέλλον όλων όσων ζούμε και δραστηριοποιούμαστε στο Ε.Μ.Π. και στη συνέχεια στα υπόλοιπα ιδρύματα. Είναι σημαντικός γιατί αν νικήσει θα βάλει φρένο στην επισφαλοποίηση της εργασίας. Είναι σημαντικός επειδή η κυβέρνηση αυτή ή οποιαδήποτε αναλάβει στο μέλλον θα χρησιμοποιήσει ως δικαιολογία την μη επαρκή λειτουργικότητα του ιδρύματος και θα παρουσιάσει σαν αναγκαία λύση τα δίδακτρα ή/και τις καταργήσεις σχολών ή/και την άμισθη ή υποαμειβόμενη εργασία. Είναι σημαντικός αν θέλουμε να συνεχίσουμε να έχουμε τη δύναμη να αγωνιζόμαστε ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και γενικότερα ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό.
Δυστυχώς, η πλειοψηφία των φοιτητών παραμένει στην απάθεια, στο κυνήγι καριέρας με συνεχείς διαδικτυακές γκρίνιες. με μηδαμινή συμμετοχή στις γενικές συνελεύσεις και χωρίς καμία διάθεση στήριξης του αγώνα με οποιοδήποτε τρόπο.
Στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε εργαζόμενοι, φοιτητές, καθηγητές στο Ε.Μ.Π. και σε κάθε σχολή, να απαντήσουμε πως δεν αναγνωρίζουμε κανένα δημόσιο χρέος, δεν αναγνωρίζουμε κανένα λόγο για απόλυση κανενός εργαζόμενου προκειμένου να κερδοφορήσει ακόμα περισσότερο το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Να προχωρήσουμε σε μία κοινή συνέλευση φοιτητών-εργαζομένων, αυτοοργανωμένα και συλλογικά, μακριά από διαμεσολαβητές του κεφαλαίου και εργατοπατέρες.
Περί (αντι)φασισμού
Με τα τελευταία γεγονότα, το κράτος δεν έχασε ευκαιρία να επιδείξει τις “αντιφασιστικές” ευαισθησίες του. Εμείς όμως δεν προσωποποιούμε το φασισμό στο πρόσωπο της Χ.Α., και αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια το κράτος έχει ντύσει τη δημοκρατία του με φασιστικά ρούχα. Διαπομπεύσεις οροθετικών εκδιδόμενων γυναικών, επιστράτευση απεργών, οξυμένη καταστολή του ανταγωνιστικού κινήματος, «Ξένιος Δίας», στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών σε συνδυασμό με ιδεολογήματα του τύπου «μετανάστες-εγκληματίες» κλπ. είναι λίγα μόνο από τα πρόσφατα “κατορθώματά” του. Βέβαια το κεφάλαιο χρησιμοποιεί πλέον και τα παρακρατικά στρατιωτάκια του, αφού το επιβάλλουν οι συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης. Μας είναι λοιπόν προφανές πως ο φασισμός δεν είναι “μία θλιβερή συνέπεια” της κρίσης που εντοπίζεται στους χρυσαυγίτες και τα τάγματα εφόδου, αλλά ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια των αφεντικών απέναντι στην εργατική τάξη.
Επομένως ο φασισμός δεν είναι κάτι που μπορεί να αντιμετωπιστεί με θεσμικά και νομικά μέσα. Ο φασισμός τσακίζεται στους δρόμους και στις πλατείες, στα συνδικάτα και στους χώρους εργασίας, στις σχολές και στα σχολεία, στα μυαλά και στις συνειδήσεις. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι αγώνας ταξικός και αφορά το σύνολο του προλεταριάτου.
Ακόμα, διακρίνουμε ότι με τις συλλήψεις μελών της Χ.Α., εδραιώνεται στο φαντασιακό του κοινού η αντισυστημική θεώρηση της εν λόγω οργάνωσης. Αφού υπογραμμίσουμε τις σχέσεις της με στρατό, αστυνομία και μυστικές υπηρεσίες, ας ανασύρουμε από τη μνήμη μας κάποια γεγονότα, για να επιχειρήσουμε μια κάπως βαθύτερη ανάλυση. Αρχικά, οι κοινοβουλευτικοί αντιπρόσωποι της Χ.Α. το Νοέμβρη του 2012 ψήφισαν στη βουλή κατά της φορολόγησης των ελλήνων εφοπλιστών, από τους οποίους μάλιστα όπως αποκαλύφθηκε χρηματοδοτείται το κόμμα. Επιπλέον η Χρυσή Αυγή είχε ταχθεί ενάντια στις απεργία των χαλυβουργών και των εργαζομένων στο μετρό και σε πολλές ακόμη περιστάσεις εξυπηρέτησε με τη στάση της τα ντόπια αφεντικά. Γενικά, βλέπουμε πως ο φασισμός δημιουργεί αντίπαλα μέτωπα εντός της εργατικής τάξης, πετυχαίνοντας τη διαίρεσή της, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιείται και ως μέσο καταστολής της. Η Χ.Α. όχι μόνο δεν τάσσεται ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά “τρέφεται και καλλιεργείται” από αυτό.
Το πολιτικό-επικοινωνιακό παιχνίδι επενδύει με σθένος στην περίφημη “θεωρία των 2 άκρων”. Καταφέρνει έτσι να ταυτίσει τη δράση των φασιστών με την αντιφασιστική και αντικαπιταλιστική δράση, καλώντας τον κόσμο να ισαπέχει από τα 2 άκρα. Να μην αντιστέκεται δηλαδή στην εξαθλίωση της ζωής του. Να υποτάσσεται σε ό,τι επιβάλλει το κεφάλαιο. Να ζει αναξιοπρεπώς.
Η μόνη δύναμη αντεπίθεσης στα αφεντικά, τις κρατικές μαριονέτες και τους φασίστες τους είναι η συλλογική μας δύναμη και η καθημερινή μάχη στους χώρους που εργαζόμαστε, στις σχολές μας και στις γειτονιές μας.
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ, ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΜΑΣΤΕ, ΡΩΤΑΜΕ, ΑΠΑΝΤΑΜΕ
∆ΙΕΚ∆ΙΚΟΥΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΑΣ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ!
Το πλαίσιο του Ελευθεριακού Σχήματος είναι ανοικτό προς συνδιαμόρφωση σε όποιον/όποια επιθυμεί να προσθέσει, να αφαιρέσει, να αλλάξει κάτι αφότου έρθει σε συνεννόηση μαζί μας και προηγηθεί συζήτηση πάνω στα προς αλλαγή σημεία
Προτείνουμε:
-
Κατάληψη της σχολής μέχρι και τη Δευτέρα 14/10. Νέα ΓΣ την Δευτέρα 14/10
-
Συμμετοχή στις κινητοποιήσεις των απεργών
-
Συντονισμό με άλλους ΦΣ του ΕΜΠ, με τους απεργούς και με φορείς/συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται στη γειτονιά του Ζωγράφου, για εξωστρεφείς δράσεις (μοιράσματα, πορείες, δράσεις αυτομείωσης, διοργάνωση αντιφασιστικής εκδήλωσης)
-
Στην αντιφασιστική πορεία στο Κερατσίνι, την Παρασκευή 11/10 στις 18:00
