Ανακοίνωση αλληλεγγύης του Ελευθεριακού Σχήματος ΣΕΜΦΕ, για τον απεργιακό αγώνα των καθαριστριών της Φιλοσοφικής του ΕΚΠΑ.

Η ανακοίνωση σε pdf εδώ:Για την απεργία των καθαριστριών του ΕΚΠΑ

Από τις 28/5 οι καθαρίστριες στην Φιλοσοφική σχολή του ΕΚΠΑ, έπειτα από μία μέρα επίσχεσης εργασίας έχουν προχωρήσει σε απεργία διεκδικόντας τα δεδουλευμένα τους. Συγκεκριμένα η εταιρεία εργολαβιών Σιμωνετάτος ΑΕ & ΣΙΑ (ΑΛΦΑ ΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΗ) αρνείται να πληρώσει τις γυναίκες αυτές εδώ και 2 μήνες.

Η ιστορία με τις εργολαβίες στις σχολές είναι στους περισσότερους γνωστή: σύγχρονο δουλεμπόριο,για να μην το πούμε καλά στημένη μαφία. Εδώ και χρόνια,συνεργεία καθαρισμού δραστηριοποιούνται σε σχολές, δήμους, δημόσιες υπηρεσίες και οι εργαζόμενοι/ες σε αυτά υπάγονται σε ένα καθεστώς απλήρωτων εργατοωρών και υπερωριών, επισφαλούς εργασίας και ελαστικού ωραρίου.

Η απλήρωτη εργασία στο πανεπιστήμιο από ένα φαινόμενο καταδικαστέο από την “ακαδημαική κοινότητα” τείνει να γίνει καθεστώς. Αν κοιτάξουμε λίγο και στα δικά μας λιμέρια εκτός από τις καθαρίστριες θα συναντήσουμε διδακτορικούς φοιτητές που διδάσκουν στα εργαστήρια χωρίς να παίρνουν ούτε ευρώ, εργαζόμενους σε ερευνητικά προγράμματα τα δεδουλευμένα των οποίων καρπώνονται καθηγητάδες υπεύθυνοι αυτών σε ρόλο μικρού αφεντικού. Όταν ερωτώνται οι πρυτάνεις και όλο το διοικητικό-οικονομικό χαρέμι τους γι’αυτά τα φαινόμενα, απαντούν κοφτά πως “λεφτά δεν υπάρχουν”. Μάλλον το εννοούν, όταν σχεδόν το μεγαλύτερο ποσοστό των προυπολογισμών των ιδρυμάτων εξαντλείταισε έρευνες για το στρατοαστυνομικό σύμπλεγμα αλλά και για εταιρίες που συνεργάζονται με αυτά.

Οι καθαρίστριες του ΕΚΠΑ λοιπόν, αντί να δεχτούν αμέτοχες την υποτίμηση των ζωών τους, απάντησαν με απεργία και το δίκιο τους ξεπερνάει κάθε σχέδιο των σύγχρονων δουλεμπόρων με όνομα “εργολάβοι”. Το έκαναν κι όταν απέλυσαν την συναδέλφισσά τους Μαλκοζάτα Ποτυράλα πριν λίγα χρόνια στο ΕΚΠΑ, το έκαναν και οι συναδέλφισσές τους από την ΟΙΚΟΜΕΤ μεταξύ των οποίων η Κωνσταντίνα Κούνεβα η οποία δέχτηκε επίθεση με βιτριόλι στο πρόσωπο από τσιράκια του εργοδότη της για την συνδικαλιστική της δράση και όπως έχουν κάνει ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν εργάτες και εργάτριες στον κλάδο του καθαρισμού.

Η επίθεση που δέχονται οι καθαρίστριες του ΕΚΠΑ από τα αφεντικά των συνεργείων καθαρισμού είναι άλλο ένα κομμάτι από το παζλ του σύγχρονου εργασιακού ολοκληρωτισμού. Τα αφεντικά και το κράτος τους χρησιμοποιώντας ως εκβιασμό το δημόσιο χρέος , έχουν πετσοκόψει κάθε εργατικό δικαίωμα, έχουν ελαστικοποιήσει πλήρως τις εργασιακές σχέσεις, απειλούν χωρίς κανέναν ενδοιασμό με απολύσεις και μειώσεις μσθών και τώρα είναι ετοιμάζουν και την πλήρη κατάργηση της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Ο αγώνας τους δεν είναι κάτι ξεκομμένο από εμάς. Όχι μόνο επειδή λαμβάνει χώρα δυό βήματα από την πόρτα μας, αλλά γιατί γνωρίζουμε πως το μέλλον που μας επιφυλάσσεται τείνει με γεωμετρική πρόοδο προς τα 400€ ανασφάλιστα, χωρίς ένσημα ούτε σταθερό ωράριο αλλά ούτε δικαίωμα για συλλογική διεκδίκηση υπεράσπιση των συμφερόντων μας.

Τώρα είναι πιο αναγκαία από ποτέ η κοινή οργάνωση και δράση των εργαζομένων και των φοιτητών στη σχολή μας και παντού. Να δημιουργήσουμε κοινές οριζόντιες, αντιιεραρχικές και μαχητικές πρωτοβουλίες και δομές αγώνα , να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της τάξης μας, να πάρουμε πίσω τον πλούτο που παράγουμε!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ ΤΟΥ ΕΚΠΑ

Πανό αλληλεγγύης που αναρτήσαμε στο κτίριο της ΣΕΜΦΕ

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο των φοιτητών που προχώρησαν σε κατάληψη στον άδειο χώρο του παλιού βιβλιοπωλείου Παπασωτηρίου.

Το πρόγραμμα των πρώτων εκδηλώσεων της κατάληψης.

Edit: Ο κατειλημμένος Παπασωτηρίου απέκτησε και blog.

Χθες, Τρίτη 21/5 πραγματοποιήθηκε Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου στο αμφιθέατρο 2 στην οποία συζητήθηκε πληθώρα θεμάτων όπως η απεργία των καθηγητών, η μείωση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, η απλώρωτη Εργασία στο Ε.Μ.Π ακόμα και οι εξελίξεις στην Συρία. Η συμμετοχή στην διαδικασία ήταν σχετικά μικρή παρά την σημασία των θεμάτων.

Τελικά υπερψηφίστηκε το πλαίσιο του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών έναντι του κοινού αγωνιστικού πλαισίου ΕΑΑΚ/Ελευθεριακό Σχήμα και των πλαισίων της Αριστερής Ενότητας και της ΔΑΠ-Ν.Δ.Φ.Κ.

Στην αρχή της διαδικασίας τέθηκε πρόταση από το ΜΑΣ, η διαδικασία θα έχει προεδρείο για συντονισμό της συζήτησης η οποία πάρθηκε πίσω μετά από τις έντονες διαφωνίες διαφόρων φοιτητών μέσα στο αμφιθέατρο. Σαν Ελευθεριακό Σχήμα δεν τοποθετηθήκαμε περί αυτού γιατί αφ’ενός αναγνωρίσαμε ότι η πρόταση τέθηκε από αυτούς οι οποίοι βοηθούν πάντα στο να χαώνεται η διαδικασία μέσα από θελημένα πηγαδάκια και συνδικαλιές που μόνο στόχο έχουν την ενίσχυση του πολιτικού “μαγαζιού” τους, αφ’ετέρου διότι δεν έχουμε κάποια διάθεση να μπούμε στη λογική βελτίωσης μιάς διαδικασίας που εξ’αρχής είναι προβληματική λόγω διαταξικότητας, ανάθεσης μέσα από ψηφοφορίες κ.λ.π.

Το πλαίσιο λόγου και οι προτάσεις που καταθέσαμε στην Γ.Σ ήταν η εξής:

Σε pdf εδώ: Πλαίσιο 21.5

Τις τελευταίες μέρες διαδραματίζονται γεγονότα που “μυρίζουν” για άλλη φορά ολοκληρωτισμό. Μετά την απόφαση του συνδικάτου των καθηγητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) για κήρυξη απεργίας εν μέσω πανελλαδικών εξετάσεων, το Κράτος χωρίς να χάσει χρόνο αναγγέλει την προληπτική επίταξη της απεργίας και την επιστράτευση όσων καθηγητών απεργήσουν.

Φαίνεται πως η καταστολή των αγώνων μέσω επιστρατεύσεων, επιτάξεων και εθελοντικής απεργοσπασίας έχει γίνει μόδα και τα αφεντικά την ακολουθούν πιστά. Το ίδιο έγινε και με τον αγώνα των εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ και των λιμανιών. Στη σύγχρονη δημοκρατία της ανεργίας του 65%, της υποτιμημένης εργασίας των 400€, των καθημερινών αυτοκτονιών φαίνεται πως ή θα καθόμαστε ήσυχοι και θα βλέπουμε τη ζωή μας να καταστρέφεται καθημερινά ή θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε την κρατική καταστολή στην πιο βάρβαρη και εξελιγμένη μορφή της.

 Οι καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης απεργούν και έχουν χίλια δίκια να το κάνουν. Από τον απλό λόγο τ’ότι θέλουν να ζούν με μισθό ο οποίος θα καλύπτει τις ανάγκες τους, να έχουν ένα ωράριο σταθερό για να ρυθμίζουν όπως θέλουν τη ζωή τους, να μην ταξιδεύουν κάθε τόσο ανά τη χώρα λόγω μεταθέσεων αλλά και για το τόσο σημαντικό, για όλους όσους εργαζόμαστε ή θα εργαζόμαστε κεκτημένο, αυτό της απεργίας. Το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε πρόσφατα έχει φροντίσει να θέσει τα θεμέλια για την ποινικοποίηση των απεργιών.

 Τα εμπόδια που συναντούν,όμως, δεν είναι μόνο το Κράτος, τα αφεντικά της ιδιωτικής εκπαίδευσης και τα ΜΜΕ. Έχουν να αντιμετωπίσουν τον τεράστιο απεργοσπαστικό μηχανισμό αποτελούμενο από διαφορους γνωστούς “αγανακτισμένους” γονείς και κηδεμόνες τα πρόσωπα των οποίων φιγουράρουν χρόνια τώρα σε τηλεοπτικά πάνελ όταν ανακοινώνεται κάποιο απεργιακο συμβάν στην εκπαίδευση αλλά και διάφορους απεργοσπάστες κρυμμένους πίσω από “ομάδες εθελοντών επιτηρητών”. Εκείνους που, βυθισμένοι στην απάθεια και τον ατομισμό, τρέχουν πάντα να υπερασπιστούν την αφήγηση και τα συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου.

 Ο αγώνας των καθηγητών είναι αγώνας όλων όσων νιώθουμε την εργασία και τη ζωή μας να υποτιμάται μέρα με τη μέρα. Είναι αγώνας ενάντια στην ποινικοποίηση των απεργιών, ενάντια στην περαιτέρω υποβάθμιση της εκπαίδευσης, ενάντια στο στοίβαγμα 30 μαθητών σε μία αίθουσα, είναι αγώνας ενάντια στους ταξικούς φραγμούς που επιβάλλονται συνεχώς, την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης αλλά και στον ολοκληρωτικό έλεγχο που προσπαθούν να ασκήσουν τα αφεντικά σε αυτήν όπως και σε όλη την υπόλοιπη κοινωνία.

Να στηρίξουμε τον αγώνα τον καθηγητών, να στήσουμε ανάχωμα στα σχέδια των από πάνω!Να στηρίξουμε τις καταλήψεις των σχολείων από τους μαθητές, να καταλάβουμε τις σχολές μας, να διαδηλώσουμε μαζί τους. Να δράσουμε μαζί με άλλους φοιτητικούς συλλόγους. Να σπείρουμε την αμφισβήτηση στην κρατική αφήγηση και στις εκμεταλλευτικές νόρμες του συστήματος. Να φανταστούμε, να διεκδικήσουμε και να φτιάξουμε τις δικές μας -εκπαιδευτικές και μη- δομές αυτοοργανωμένα και ελευθεριακά. Να οργανώσουμε τη δική μας γενική απεργία στην εκπαίδευση και παντού.

 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

 Δευτέρα 13/5 , Σύνταγμα, 19:00

 (έξω απ’τα γραφεία της ΟΛΜΕ, Ερμού &Κορνάρου)

Ανακοίνωση του Ελευθεριακού Σχήματος σχετικά με την ανακοίνωση που εξέδωσε το Συμβούλιο Ιδρύματος για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών.

Με αγωνία περιμέναμε πότε θα εμφανιστεί το περιβόητο Συμβούλιο Ιδρύματος να τοποθετηθεί για τα γεγονότα που συμβαίνουν τώρα τελευταία. Εκεί που ψάχναμε τον Πρύτανη, ήρθε το αφεντικό του να βάλει τάξη εκδίδοντας μία ανακοίνωση μέσω mail , χωρίς να γνωρίζει κανένας άλλος το πότε και που συνεδρίασε.

Για όσους δεν γνωρίζουν, τις τελευταίες εβδομάδες στο Ε.Μ.Π λαμβάνει χώρα μία μάχη υπεράσπισης των μέσων αντιπληροφόρησης (athens Indymedia , 98fm, ένταση fm) τα οποία λειτουργούν σε υποδομές του ιδρύματος εδώ και κάποια χρόνια. Η αφορμή ήρθε όταν ο πρύτανης κ.Σιμόπουλος σε ρόλο “σερίφη”, έπειτα από τις παρακλήσεις κάποιων “γνωστών για το έργο τους” καθηγητάδων, αποφασίζει να διακόψει τη λειτουργία των δύο site και του ραδιοφώνου.

Το Συμβούλιο Ιδρύματος με την ανακοίνωση του μας προειδοποιεί :”Τέρμα τα παιχνίδια σας, έρχεται καταστολή”. Κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τα ερευνητικά προγράμματα που διακόπτονται λόγω των καταλήψεων του ΕΛΚΕ, για τα νταλαβέρια της διοίκησης του ΕΜΠ με το Κράτος λόγω της καταληψης γραφείων του Κτηρίου Διοίκησης, και υπόσχεται στην ακαδημαική κοινότητα να αναλάβει το ρόλο του.

Δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από αυτό, την στιγμή που τα Συμβούλια Διοίκησης δεν είναι τίποτ’άλλο από το μέσο με το οποίο θα εφαρμοστούν πιο άμεσα τα μέτρα, οι νόμοι και τα διατάγματα στα οποία κάθε φορά αποτυπώνεται η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Ήρθαν μας μας επιβάλλουν δίδακτρα, να διαγράψουν φοιτητές, να απολύσουν εργαζόμενους , να βάλουν μπάτσους στα ιδρύματα, να μετατρέψουν τα πανεπιστήμια ολοκληρωτικά πια σε εργοστάσια παραγωγής γνώσης και εργατικής δύναμης για να μας παραδώσουν στους εργοδότες κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους. Το πανεπιστήμιο που οραματίζονται είναι αποστειρωμένο απο κάθε είδους συλλογική δράση και διεκδίκηση. Στο βωμό αυτού θα προσπαθήσουν να τσακίσουν όλες εκείνες τις φωνές που αντιστέκονται καθημερινά στον ολοκληρωτισμό που προσπαθούν να επιβάλλουν.

Μπορούμε ειλικρινά να πούμε πως το Σ.Ι μας λέει πως ό,τι έχουμε κάνει ως τώρα το έχουμε κάνει σωστά! Αυτό σημαίνει πως οι δράσεις και οι κινητοποιήσεις που έχουν γίνει για την υπεράσπιση του indymedia και του 98fm έχουν δημιουργήσει πραγματικό πρόβλημα στα αφεντικά, στις κυβερνήσεις τους και στους απεσταλμένους τους στο Ε.Μ.Π.

Θα συνεχίσουν να μας βρίσκουν απέναντί τους. Να μην σεβαστούμε καμία ανακοίνωση και καμία διαταγή από αυτό το τσίρκο μεγαλοεπιστημόνων, τεχνοκρατών, εσωπανεπιστημιακών και εξωπανεπιστημιακών μανατζεραίων που ακούει στο όνομα Συμβούλιο Διοίκησης Ιδρύματος. Την ίδια αντιμετώπιση να έχουν και οι καθηγητάδες ή οι κοσμήτορες που είναι μπλεγμένοι άμεσα ή έμμεσα σε αυτό το κύκλωμα κέρδους και καταστολής. Να συνεχίσουμε να είμαστε αλληλέγγυοι στο Athens Indymedia και τον 98fm και να στηρίζουμε τον αγώνα τους.

Με αυτοοργανωμένους και αδιαμεσολάβητους αγώνες φοιτητών-εργαζομένων στο Ε.Μ.Π και παντού να στήσουμε ανάχωμα στα σχέδια που ετοιμάζουν για την περαιτέρω υποτίμηση της ζωής μας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠ’ΤΟ ΙNDYMEDIA KAI TON 98fm

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ/ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ/ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

μέσα κι έξω απ’τις σχολές

Η εισήγηση σε pdf εδώ:Τι θα γίνει με τη μορφή του αγώνα μας;

Γενικές Συνελεύσεις

Από τότε που πατήσαμε το πόδι μας στη σχολή και συγκεκριμένα στη Γενική Συνέλευση του συλλόγου, πέφτουμε συνεχώς -ή συμμετέχουμε οι ίδιοι- σε πηγαδάκια που συζητούν τους λόγους για τους οποίους δεν τους κάλυπτει.

Άλλες φορές ακούμε συμφοιτητές μας να παραπονιούνται που συζητάμε πολιτικά ενώ θα έπρεπε το βασικό ζήτημα να είναι τα μαθηματα και τι χρώμα θα έχουν οι κουρτίνες, άλλοι να παραπονιούνται γιατί δεν είμαστε όλοι μαζί “ενωμένοι, αφού τα ίδια θέματα μας καίνε”, άλλοι γιατί υπάρχει πολυ τσιγάρο στην ατμόσφαιρα. Μέσα σε όλους αυτούς υπάρχουν (και μέσα σε αυτούς κι εμείς) κάποιοι που θέλουν οι Γ.Σ. να είναι όργανο πολιτικής κουβέντας, ζύμωσης και μέσο αποφασιστικών και κινηματικών δράσεων και γι’ αυτό κάτι τους χαλάει στην όλη διαδικασία όπως την ζούμε.

Για την ακρίβεια, δεν μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας σε μία διαδικασία με συγκεκριμένους και συννενοημένους από πριν ομιλητές, με λόγο και δράσεις που έρχονται σερβιρισμένοι σε πακέτα. Δεν μας αρέσει να θέλουμε να κάνουμε συγκεκριμένες προτάσεις πάνω σε δράσεις και να μην γίνεται αλλά και ο λόγος επίσης να μονοπωλείται από μερικούς. Βέβαια, η ευθύνη δεν βαραίνει μόνο αυτούς αλλά και όλους εκείνους (συμπεριλαμβανομένων και εμάς κιόλας) που άλλες φορές δειλιάζαμε να μπλεχτούμε στην διαδικασία σωπαίνοντας αλλά και όλους εκείνους που αναθέτουν πλήρως την “βαριά” δουλειά στους “ειδικούς”.

Πλαίσια

Ίσως είναι το δυσκολότερο κομμάτι που θα μπορούσαμε να περιγράψουμε πολιτικά. Για να τα πάρουμε απ’την αρχή, “πλαίσιο” ονομάζουμε τη σχέση περιεχομένου-δράσεων η οποία είναι ολοκληρωμένη πολιτικά και πολλές φορές μαξιμαλισμένη. Η κατάληξη του πλαισίου αποτελείται από ένα σύνολο δράσεων πλήρως αδιαχώριστων από το περιεχόμενο αλλά και μεταξύ τους.

Είναι αλήθεια ότι δεν μας ενοχλεί αυτό καθ’εαυτό. Κάθε δράση που γίνεται, κάθε απόφαση που λαμβάνεται θα πρέπει να έχει και την αντίστοιχη δικαιολόγηση, τις αντίστοιχες αιτίες για τις οποίες γίνεται. Όμως αυτά τα πλαίσια είναι κτήμα ποιων τελικά; Ενός σχήματος; Όλων των φοιτητών που θέλουν να αγωνιστούν; Ή μήπως είναι απλώς γεννήματα συννενόησης μερικών ομάδων; Το 2ο πάντως δεν είναι, σίγουρα!

Όσες φορές έχουν γίνει παρεμβάσεις από φοιτητές ενάντια στα πλαίσια έχει σηκωθεί τεράστιο τείχος απέναντί τους, από τις παρατάξεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ μέχρι τα σχήματα της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Για τους πρώτους δεν θα μιλήσουμε μιας και τους θεωρούμε κάτι σαν ξενιστή στο κύτταρο του κινηματος ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθωση και εξάλλου γνωρίζουμε τις κομματικές λογικές που τους διέπουν. Θέλουν διαδικασίες νεκρές, παρηκμασμένες, με μόνη πολιτική διάσταση την αποδοχή κάθε παρέμβασης της όποιας κυβέρνησης στο Πανεπιστήμιο ή τη συλλογή ψήφων για την ενίσχυση της εκάστοτε κεντρικής εξουσίας του ενός ή του άλλου.

Όσον αφορά την αριστερά, έχουμε πολύ ζουμί να πούμε. Βασικότερη λογική της για την υπεράσπιση των πλαισίων είναι η λογική της “ηγεμονίας”. Ανέκαθεν η λενινιστική λογική ήθελε τις κομμουνιστικές οργανώσεις, ομάδες, σχήματα να είναι πρωτοπορεία στους κοινωνικούς αγώνες, για να τους ελέγχουν και να τους κάνουν να στηρίζονται εξ’ολοκλήρου απ’αυτές. Εκτός αυτού, αντιλήψεις που θέλουν το πανεπιστήμιο να υπάρχει ως ιδεολογικός μηχανισμός του Κράτους και μόνο οδηγούν στο ότι αρκεί η ιδεολογική ηγεμονία στο πανεπιστήμιο, πράγμα που κατακτιέται εν μέρει με προκυρηξεις τους που ψηφίζονται ατόφιες από όργανα του συλλογου.

Το άλλο προβληματικό που έχουμε παρατηρήσει είναι η άτυπη σχέση ανάθεσης μεταξύ ψηφοφόρου και πλαισίου. Υπάρχουν φορές που φοιτητές μέσα σε μία συνέλευση έχουν ψηφίσει πλαίσια χωρίς να έχουν ιδέα τι γράφει μέσα μόνο και μόνο επειδή καλύπτονταν από μία δράση(π.χ κατάληψη της σχολής) χωρίς να διεκδικούν κι αυτοί το λόγο τους στην όλη διαδικασία. Βέβαια υπάρχουν και χειρότερες καταστάσεις όπως τ’ότι υπάρχουν φοιτητές που ψηφίζουν στην ουσία το σχήμα αυτό καθ’εαυτό κι όχι την πρόταση που καταθέτει ή/και δεν ενδιαφέρονται για το τι, πώς, γιατί και από ποιον θα υλοποιηθεί.

Τα πλαίσια όμως ακόμα και με τις καλύτερες διαθέσεις να κατατίθενται συμβάλλουν ενεργά στην αναπαραγωγή του είδους της ανάθεσης που περιγράψαμε παραπάνω. Δεν αμφιβάλλουμε ότι κανένας αγωνιστής ή αγωνιστικό σχήμα αντιτίθεται στην ανάθεση αλλά από την εμπειρία μας κιόλας προέκυψε με εμφανή τρόπο αυτό το συμπέρασμα βλέποντας αυτά που περιγράψαμε παραπάνω.

Η δικη μας ύπαρξη σε όλα αυτά και ο χειρισμός μας.

(Υποσημείωση)Να ξεκαθαρίσουμε πως τα παρακάτω δεν τα γράφουμε για να φανούμε “καλοί”, “σωστοί”, “ηθικοί” ή οτιδήποτε αλλά τα γράφουμε σαν μία κατάθεση εμπειριών που μπορεί να χρησιμεύσουν σε αγωνιστές φοιτητές που θέλουν να παρέμβουν σαν άτομα στις διαδικασίες του συλλόγου αλλά και στις συλλογικότητες που ενδέχεται να προκύψουν μέσα απ’τον αγώνα και θα διεκδικήσουν χώρο και χρονο μέσα σε αυτόν.

Οφείλουμε να ομολογήσουμε πως εξ’αρχής δεν ήμασταν σίγουροι για το πώς θέλουμε και πώς θα ήταν καλύτερο να παρέμβουμε. Απ’την αρχή υπήρχε το δίλημμα αν οι Γενικές Συνελεύσεις είναι το όργανο του κινήματος που σκεφτόμασταν ή αν τελικά χρειάζονται άλλες δομές και διαδικασίες.

Αυτό που κάναμε ήταν να δοκιμάσουμε σχεδόν τα πάντα στα πλαίσια της Γ.Σ.. Κατεβήκαμε στην συνέλευση μοιράζοντας απλά προκύρηξεις και κάνοντας τοποθετήση χωρίς πλαίσιο, άλλη φορά κατεβάσαμε πλαίσιο “λόγου” δηλαδή μία πρόταση μετωπική που έχει στόχο την αυτοδιάλυσή της μετά την ψήφισή της, προτείναμε η συντονιστική επιτροπή κατάληψης να παράγει ξεχωριστό πολιτικό λόγο και δράση από την απόφαση της Γ.Σ., καταθέσαμε ένα πάλι υπό αυτοδιάλυση πλαίσιο προτείνοντας την σύσταση ομάδων εργασίας μέσα από τη Γ.Σ. που θα υλοποιήσει δράσεις που είχαμε προτείνει εμείς αλλά και όποιος άλλος είχε κάτι στο μυαλό του.

Μπροστά μας συναντήσαμε τα τείχη των πλαισίων-κάστρων, αλλά κυρίως το τέρας της ανάθεσης με φοιτητές να μας λένε “καλά τα λέτε, θα σας ψηφίσω”, ή “επιτέλους κάποιος έπρεπε να τα πει” χωρίς να σκεφτούν καν να το διεκδικήσουν από μόνοι τους ή μαζί με εμάς. Επίσης, ανασταλτικό ρόλο στη διατύπωση και την πιθανότητα υλοποίησης των προτάσεών μας έπαιξε η συνήθεια και ο φόβος της αλλαγής, με φράσεις του τύπου “ε τώρα έτσι γίνεται τόσα χρόνια, τώρα θα τ’αλλάξουμε;” και άλλα τέτοια που μας έκαναν να νιώθουμε ότι άλλα λέμε και άλλα εννοούμε!

Παρ’όλα αυτά συμμετείχαμε κι εμείς σε πολιτικές διενέξεις διότι προφανώς μας αφορούσαν σχεδόν πάντα τα ζητήματα συν τ’ότι είχαμε τον φόβο αυτά που λέμε μην ξεφύγουν απ’το περιεχόμενό τους, που είναι οι αυτοοργανωμενοι ταξικοί αγώνες στις σχολή κι όχι μία απολιτίκ συνέλευση που θα συζητάμε οριζόντια και αντιιεραρχικά για το αν οι υπολογιστές θέλουμε να έχουν matlab ή mathematica.

Τι θα γίνει τελικά με τη μορφή του αγώνα μας;

Η εκδήλωση αυτή που καλούμε είναι άλλο ένα μέσο για να βρεθούμε και να κουβεντιάσουμε πάνω στα ζητήματα που θίξαμε παραπάνω και ότι μας απασχολεί σε σχέση με αυτά, αλλά και ένας τρόπος να τα βάλουμε κάτω όλοι μαζί και ο καθένας μόνος του και να κάνουμε τον απολογισμό μας, να δούμε τα λάθη, τα σωστά και τη σημασία τους, να σκιαγραφήσουμε τα πιθανά επόμενα βήματά μας.

Η φράση “έτοιμα πακέτα λύσεων” που αναγράφεται στην αφίσα δεν γράφτηκε τυχαία κι αυτό γιατί αφ’ενός ούτε εμείς οι ίδιοι έχουμε λήξει αυτά που θέλουμε να κάνουμε αλλά και αφ’ετέρου έχουμε μπουχτίσει από έτοιμες συνταγές αγώνα και θέλουμε να ξεφύγουμε απ’τα στενά όριά τους. Θέλουμε οι αγώνες, ο λόγος και η δράση όσων αγωνίζονται να προκύπτουν από τους ίδιους και επομένως να είναι πραγματικά κτήμα τους.

Οι φοιτητές της ΣΕΜΦΕ, τα τελευταία χρόνια έρχομαστε αντιμέτωποι με μια σειρά γεγονότων:

• Μια Γενική Συνέλευση στην οποία δεν συζητάμε τα θέματα για τα οποία καλούμαστε, παρα μόνο καλούμαστε να ψηφίσουμε προκατασκευασμένες συνταγές αγώνα.

• Ειδικοί “πολιτικής” επιζητούν ηγεμονία στο φοιτητικό κίνημα οδηγώντας σε διαμάχες κοινοβουλευτικού τύπου που αναλώνουν την ορμή και τη μαζικότητα στο κίνημα.

• Αναπτύσεται η λογική της ανάθεσης για τη “βαριά” δουλειά του αγώνα μέσω μιας ψήφου στη Συνέλευση. Λογική η οποία οδηγεί στο να περιμένουμε από άλλους να λύσουν τα προβλήματά μας.

• Ο λόγος και οι δράσεις του Φοιτητικού Συλλόγου παρουσιάζονται και επιλέγονται. Ο αγωνιζόμενος φοιτητής δεν έχει καμία συμμετοχή στη διαμόρφωση τους, οπότε συχνά απελπίζεται και το κίνημα γίνεται άμαζο.

• Δεν υπάρχει καμία επαφή με τους εργαζομένους στο χώρο της ΣΕΜΦΕ, του Πολυτεχνείου αλλά και σχεδόν σε όλες τις υπόλοιπες σχολές. Οι αγώνες του καθενός διεξάγονται ξεχωριστά, είτε συντονίζονται με συντεχνειακό χαρακτήρα.Αποτέλεσμα αυτού είναι να διασπάται η απαραίτητη ενότητα που χρειάζεται για να αποκτήσει δυναμική και συνέχεια ο αγώνας μας.
  

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ;

Ανοιχτή ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ:

 Για την επανανοηματοδότηση των συλλογικών διαδικασιών μας χωρίς έτοιμα πακέτα λύσεων.

 Πέμπτη 25/4, 15:00, Αμφ. 2 (Κτ.ΣΕΜΦΕ)

Σαν Ελευθεριακό Σχήμα της σχολής ΣΕΜΦΕ καλούμε κάθε φοιτητή ή εργαζόμενο της σχολής, του Ε.Μ.Π αλλά και οπιουδήποτε κοιινωνικού χώρου να στηρίξει όλες τις δράσεις για την υπεράσπιση του athens Indymedia και των Ραδιοζωνών Ανατρεπτικής Έκφρασης.

Προπαρασκευαστική Συνέλευση με θέμα την διοργάνωση κεντρικής διαδήλωσης για την υπεράσπιση των μέσων.
Κτήριο Γκίνη, Πολυτεχνείο Πατησίων
Παρασκευή 19/4, 19:00

Το κάλεσμα σε pdf εδώ: Κάλεσμα για Indymedia

Το Athens Indymedia και οι Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης βρίσκονται υπό καταστολή

Από το μεσημέρι 11 Απρίλη, ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Σίμος Σιμόπουλος, αντικαθιστώντας επάξια την αστυνομία και τους δικαστές και κατ’ εντολή του υπουργού δημόσιας τάξης Δένδια, διέκοψε την παροχή internet για τα δύο αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αντιπληροφόρησης και αδιαμεσολαβητης έκφρασης.
Δύο εγχειρήματα που αποτελούν εστίες αγωνα εναντια στη λογοκρισία που επιβάλλουν τα Μ.Μ.Ε και σε οποιοδήποτε άλλο μέσο κοινωνικού κανιβαλισμού που θρέφει το Κεφάλαιο . Τα περί “εστιών ανομίας” και λοιπές φανφάρες που πωλούνται στον κόσμο εδώ και τόσο καιρό δεν είναι πάρα άλλη μια προσπάθεια καταστολής κάθε πηγής αντίστασης και περιορισμοί της ελεύθερης διακίνησης ιδεών.

Δε θα μας φιμώσετε πότε.
Είμαστε και θα είμαστε πάντα εδώ απέναντι σας
Μην είστε ανόητοι, διότι οι ιδέες δεν καταστέλλονται.