Το πλαίσιο σε pdf εδώ

Το πλαίσιο σε pdf

Για την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων του Ε.Μ.Π.

Εδώ και πάνω από ένα μήνα, οι εργαζόμενοι του Ε.Μ.Π. και άλλων ιδρυμάτων βρίσκονται σε απεργία υπερασπιζόμενοι τις θέσεις εργασίας τους ενάντια στις διαθεσιμότητες -και τελικά απολύσεις- που προσπαθεί να επιβάλλει η κυβέρνηση.

Οι απολύσεις στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, οι συνεχείς μειώσεις μισθών, η τεράστια ανεργία δεν είναι αποτέλεσμα μίας διαδικασίας “εξυγίανσης”. Είναι μία διαδικασία υποτίμησης της εργασίας μας, υποτίμησης της ίδιας της ζωής μας, προς όφελος των αφεντικών. Για να την προωθήσει, το κράτος χρησιμοποιεί όλο και περισσότερη τρομοκρατία, με σημαντικούς άξονές της την αυξανόμενη ανεργία, την ακόμα πιο αυξανόμενη καταστολή και την προπαγάνδα περί “δημοσίου χρέους”.

Ο αγώνας των εργαζομένων του Ε.Μ.Π. είναι ένας αγώνας ο οποίος κουβαλάει τις τύχες και το μέλλον όλων όσων ζούμε και δραστηριοποιούμαστε στο Ε.Μ.Π. και στη συνέχεια στα υπόλοιπα ιδρύματα. Είναι σημαντικός γιατί αν νικήσει θα βάλει φρένο στην επισφαλοποίηση της εργασίας. Είναι σημαντικός επειδή η κυβέρνηση αυτή ή οποιαδήποτε αναλάβει στο μέλλον θα χρησιμοποιήσει ως δικαιολογία την μη επαρκή λειτουργικότητα του ιδρύματος και θα παρουσιάσει σαν αναγκαία λύση τα δίδακτρα ή/και τις καταργήσεις σχολών ή/και την άμισθη ή υποαμειβόμενη εργασία. Είναι σημαντικός αν θέλουμε να συνεχίσουμε να έχουμε τη δύναμη να αγωνιζόμαστε ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και γενικότερα ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

Δυστυχώς, η πλειοψηφία των φοιτητών παραμένει στην απάθεια, στο κυνήγι καριέρας με συνεχείς διαδικτυακές γκρίνιες. με μηδαμινή συμμετοχή στις γενικές συνελεύσεις και χωρίς καμία διάθεση στήριξης του αγώνα με οποιοδήποτε τρόπο.

Στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε εργαζόμενοι, φοιτητές, καθηγητές στο Ε.Μ.Π. και σε κάθε σχολή, να απαντήσουμε πως δεν αναγνωρίζουμε κανένα δημόσιο χρέος, δεν αναγνωρίζουμε κανένα λόγο για απόλυση κανενός εργαζόμενου προκειμένου να κερδοφορήσει ακόμα περισσότερο το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Να προχωρήσουμε σε μία κοινή συνέλευση φοιτητών-εργαζομένων, αυτοοργανωμένα και συλλογικά, μακριά από διαμεσολαβητές του κεφαλαίου και εργατοπατέρες.

Περί (αντι)φασισμού

Με τα τελευταία γεγονότα, το κράτος δεν έχασε ευκαιρία να επιδείξει τις “αντιφασιστικές” ευαισθησίες του. Εμείς όμως δεν προσωποποιούμε το φασισμό στο πρόσωπο της Χ.Α., και αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια το κράτος έχει ντύσει τη δημοκρατία του με φασιστικά ρούχα. Διαπομπεύσεις οροθετικών εκδιδόμενων γυναικών, επιστράτευση απεργών, οξυμένη καταστολή του ανταγωνιστικού κινήματος, «Ξένιος Δίας», στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών σε συνδυασμό με ιδεολογήματα του τύπου «μετανάστες-εγκληματίες» κλπ. είναι λίγα μόνο από τα πρόσφατα “κατορθώματά” του. Βέβαια το κεφάλαιο χρησιμοποιεί πλέον και τα παρακρατικά στρατιωτάκια του, αφού το επιβάλλουν οι συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης. Μας είναι λοιπόν προφανές πως ο φασισμός δεν είναι “μία θλιβερή συνέπεια” της κρίσης που εντοπίζεται στους χρυσαυγίτες και τα τάγματα εφόδου, αλλά ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια των αφεντικών απέναντι στην εργατική τάξη.

Επομένως ο φασισμός δεν είναι κάτι που μπορεί να αντιμετωπιστεί με θεσμικά και νομικά μέσα. Ο φασισμός τσακίζεται στους δρόμους και στις πλατείες, στα συνδικάτα και στους χώρους εργασίας, στις σχολές και στα σχολεία, στα μυαλά και στις συνειδήσεις. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι αγώνας ταξικός και αφορά το σύνολο του προλεταριάτου.

Ακόμα, διακρίνουμε ότι με τις συλλήψεις μελών της Χ.Α., εδραιώνεται στο φαντασιακό του κοινού η αντισυστημική θεώρηση της εν λόγω οργάνωσης. Αφού υπογραμμίσουμε τις σχέσεις της με στρατό, αστυνομία και μυστικές υπηρεσίες, ας ανασύρουμε από τη μνήμη μας κάποια γεγονότα, για να επιχειρήσουμε μια κάπως βαθύτερη ανάλυση. Αρχικά, οι κοινοβουλευτικοί αντιπρόσωποι της Χ.Α. το Νοέμβρη του 2012 ψήφισαν στη βουλή κατά της φορολόγησης των ελλήνων εφοπλιστών, από τους οποίους μάλιστα όπως αποκαλύφθηκε χρηματοδοτείται το κόμμα. Επιπλέον η Χρυσή Αυγή είχε ταχθεί ενάντια στις απεργία των χαλυβουργών και των εργαζομένων στο μετρό και σε πολλές ακόμη περιστάσεις εξυπηρέτησε με τη στάση της τα ντόπια αφεντικά. Γενικά, βλέπουμε πως ο φασισμός δημιουργεί αντίπαλα μέτωπα εντός της εργατικής τάξης, πετυχαίνοντας τη διαίρεσή της, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιείται και ως μέσο καταστολής της. Η Χ.Α. όχι μόνο δεν τάσσεται ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά “τρέφεται και καλλιεργείται” από αυτό.

Το πολιτικό-επικοινωνιακό παιχνίδι επενδύει με σθένος στην περίφημη “θεωρία των 2 άκρων”. Καταφέρνει έτσι να ταυτίσει τη δράση των φασιστών με την αντιφασιστική και αντικαπιταλιστική δράση, καλώντας τον κόσμο να ισαπέχει από τα 2 άκρα. Να μην αντιστέκεται δηλαδή στην εξαθλίωση της ζωής του. Να υποτάσσεται σε ό,τι επιβάλλει το κεφάλαιο. Να ζει αναξιοπρεπώς.

Η μόνη δύναμη αντεπίθεσης στα αφεντικά, τις κρατικές μαριονέτες και τους φασίστες τους είναι η συλλογική μας δύναμη και η καθημερινή μάχη στους χώρους που εργαζόμαστε, στις σχολές μας και στις γειτονιές μας.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ, ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΜΑΣΤΕ, ΡΩΤΑΜΕ, ΑΠΑΝΤΑΜΕ

∆ΙΕΚ∆ΙΚΟΥΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΑΣ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ!

Το πλαίσιο του Ελευθεριακού Σχήματος είναι ανοικτό προς συνδιαμόρφωση σε όποιον/όποια επιθυμεί να προσθέσει, να αφαιρέσει, να αλλάξει κάτι αφότου έρθει σε συνεννόηση μαζί μας και προηγηθεί συζήτηση πάνω στα προς αλλαγή σημεία

Προτείνουμε:

• Κατάληψη της σχολής μέχρι και τη Δευτέρα 14/10. Νέα ΓΣ την Δευτέρα 14/10

• Συμμετοχή στις κινητοποιήσεις των απεργών

• Συντονισμό με άλλους ΦΣ του ΕΜΠ, με τους απεργούς και με φορείς/συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται στη γειτονιά του Ζωγράφου, για εξωστρεφείς δράσεις (μοιράσματα, πορείες, δράσεις αυτομείωσης, διοργάνωση αντιφασιστικής εκδήλωσης)

• Στην αντιφασιστική πορεία στο Κερατσίνι, την Παρασκευή 11/10 στις 18:00

Ο αγώνας των εργαζομένων στο Ε.Μ.Π και σε άλλες σχολές συνεχίζεται.

Ο αγώνας μας για να μην περάσουν δίδακτρα και διαγραφές συνεχίζεται.

Ο αγώνας ενάντια στους φασίστες και την κρατική καταστολή συνεχίζεται.

Ο αγώνας ενάντια στην υποτίμηση της εργασίας και της ζωής μας συνεχίζεται επίσης.

Να αρχίσουμε τον αγώνα ενάντια στον καναπέ και την απάθεια

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ του Φ.Σ-Σ.Ε.Μ.Φ.Ε

Δευτέρα 7/10, ώρα 12:00, Αμφιθέατρο 2

Προκήρυξη του Ελευθεριακού Σχήματος Σ.Ε.Μ.Φ.Ε. με θέμα την απεργία των εργαζομένων του Ε.Μ.Π. και την πορεία αυτού του αγώνα. Η προκήρυξη μοιράστηκε στην συνέλευση των εργαζομένων  την Παρασκευή 4/10.

Το κείμενο σε pdf εδώ

Να συνεχίσουμε τον αγώνα μας

Εδώ και σχεδόν παραπάνω από ένα μήνα, οι εργαζόμενοι του Ε.Μ.Π. και άλλων ιδρυμάτων βρίσκονται σε απεργία υπερασπιζόμενοι τις θέσεις εργασίας τους ενάντια στις απολύσεις (βαφτισμένες “διαθεσιμότητες”) που προσπαθεί να επιβάλλει η κυβέρνηση. Οι εργαζόμενοι του Ε.Μ.Π., λοιπόν, με εβδομαδιαίες Γενικές Συνελεύσεις κρατούν το Πολυτεχνείο υπό κατάληψη, σε συνεργασία με φοιτητές οι οποίοι καταλαμβάνουν τις σχολές (εκτός από μία, αυτή των Πολιτικών Μηχανικών) μέσα από αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων. Καθημερινά οργανώνονται διάφορες δράσεις προπαγάνδισης της απεργίας, γίνονται προσπάθειες μαζικοποίησης των περιφρουρήσεων των πυλών του Πολυτεχνείου και συμμετοχή σε κεντρικές διαδηλώσεις και απεργίες.

Το έχουμε πει, το λέμε και το ξαναλέμε: Οι απολύσεις στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, οι συνεχείς μειώσεις μισθών, η τεράστια ανεργία δεν είναι αποτέλεσμα μίας διαδικασίας “εξυγίανσης” είναι μία διαδικασία υποτίμησης. Υποτίμησης της εργασίας μας, υποτίμησης της ίδιας της ζωής μας. Οι εργοδότες θέλουν να διατηρήσουν την κερδοφορία τους υπό όλες τις συνθήκες και στην τωρινή περίοδο προσπαθούν να το πετύχουν με δυο τρόπους: πρώτον, κάνοντας το εργατικό κόστος όσο μικρότερο γίνεται -με οσοδήποτε βίαιο τρόπο- και δεύτερον, καταργώντας ή μετατρέποντας σε πεδίο κερδοφορίας τις δομές του λεγόμενου κοινωνικού κράτους. Για να τα περάσουν αυτά πιο εύκολα, προωθούν (οι ίδιοι και το κράτος) τα ιδεολογήματα του δημοσίου χρέους και του “υπέρογκου” δημόσιου τομέα, και χρησιμοποιούν όλο και περισσότερη τρομοκρατία, με σημαντικούς άξονές της την αυξανόμενη ανεργία και την ακόμα πιο αυξανόμενη καταστολή.

Ο αγώνας των εργαζομένων του Ε.Μ.Π. δεν είναι απλά άλλος ένας αγώνας κάποιων βολεμένων-δημοσίων-υπαλλήλων-που-είναι-πολλοί-και-πρέπει-κάποιοι-να-φύγουν όπως συνεχώς διατυμπανίζουν τα Μ.Μ.Ε. Είναι ένας αγώνας ο οποίος κουβαλάει τις τύχες και το μέλλον όλων όσων ζούμε και δραστηριοποιούμαστε στο Ε.Μ.Π. και στη συνέχεια στα υπόλοιπα ιδρύματα.

Είναι σημαντικός γιατί αν νικήσει θα βάλει φρένο στην επισφαλοποίηση της εργασίας στο Ε.Μ.Π. (και όχι μόνο). Παρά το πλήθος των απολύσεων, δεν μπορούμε να πιστεύουμε ειλικρινά πως τα ιδρύματα δεν θα μπορέσουν να λειτουργήσουν. Είναι σαφές πως τα ωράρια των ήδη υπαρχόντων εργατών θα αυξηθούν με ταυτόχρονη μείωση των αποδοχών τους, οι μεταπτυχιακοί ή διδακτορικοί φοιτητές επίσημα πια θα εργάζονται δωρεάν ή σχεδόν δωρεάν στα αντίστοιχα προγράμματα και εν συνεχεία θα ενσαρκωθεί το περίφημο ευρωπαϊκό μοντέλο στο οποίο προπτυχιακοί φοιτητές προκειμένου να μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά θα εργάζονται σε θέσεις διοίκησης των σχολών.

Ταυτόχρονα, είναι σημαντικός επειδή η κυβέρνηση αυτή ή οποιαδήποτε αναλάβει στο μέλλον θα χρησιμοποιήσει ως δικαιολογία την μη επαρκή λειτουργικότητα του ιδρύματος και θα παρουσιάσει σαν αναγκαία λύση τα δίδακτρα. Το ίδιο θα συμβεί και με τις διαγραφές των φοιτητών: κάποια στιγμή πολλοί από εμάς θα αρχίσουν να θεωρούνται “περιττά λειτουργικά έξοδα” και θα αρχίσουμε να διαγραφόμαστε αφού δεν θα υπάρχει επαρκές προσωπικό να εξυπηρετήσει τον υπέρογκο αριθμό μας.

Τέλος, είναι σημαντικός αν θέλουμε να συνεχίσουμε να έχουμε τη δύναμη να αγωνιζόμαστε ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που έρχεται σαν θύελλα να σαρώσει όλα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις που είχαμε για πάρα πολλά χρόνια κερδίσει. Είναι προφανές πως αν οι εργαζόμενοι ηττηθούν από αυτή τη μάχη θα καλλιεργηθεί μία τεράστια ηττοπάθεια στο αγωνιζόμενο κομμάτι και θα τροφοδοτήσει με επιχειρήματα το μπλοκ των αντιδραστικών, των καριεριστών, των “η επιστήμη μου και μόνο” φοιτητών και καθηγητών. Και δυστυχώς στο Ε.Μ.Π έχουμε πολλούς από δαύτους.

Ο αγώνας αυτός πρέπει να είναι αγώνας όλων μας. Κι αυτό δεν είναι άλλο ένα απ’ τα συνήθη ευχολόγια, ούτε ένας λαϊκισμός προκειμένου να “συσπειρώσει” τις “μάζες”. Είναι μία πραγματικότητα που πρέπει να μετενσαρκωθεί σε ένα κοινό σχέδιο αγώνα που θα διεκδικήσουμε μέχρι τέλους.

Παρόλα αυτά πρέπει να πάρουμε για αρχή κάποια δεδομένα:

Η σημασία αυτού του αγώνα και η συμμετοχή σε αυτόν είναι δυστυχώς πολύ μακριά η μία από την άλλη. Καθημερινά βλέπουμε η συμμετοχή στις περιφρουρήσεις να είναι πολύ λιγότερο μαζική από τον αριθμό των εργαζομένων που είναι υπό απόλυση, η συμμετοχή στις συνελεύσεις των εργαζομένων ικανοποιητική, όμως πολλές φορές παθητική, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα εξαρτώμενη από τις διαθέσεις των θεσμικών διαμεσολαβητών (πρυτάνεων, αντιπρυτάνεων κλπ) και επίσης στον αέρα αιωρείται ένα μεγάλο κλίμα ανάθεσης στους “εδικούς” της πολιτικής και του συνδικαλισμού.

Από την άλλη, η πλειοψηφία των φοιτητών παραμένει στην απάθεια, στο κυνήγι καριέρας με συνεχείς διαδικτυακές γκρίνιες. με μηδαμινή συμμετοχή στις γενικές συνελεύσεις και χωρίς καμία διάθεση στήριξης του αγώνα με οποιοδήποτε τρόπο. Άλλοι έχοντας δεχτεί το παραμύθι της αναγκαιότητας απόλυσης των εργαζομένων, άλλοι όντας στην κλειστή γυάλα της φοιτητικής καθημερινότητας των καφετεριών, των clubs και λοιπών, περιμένοντας υπομονετικά πότε οι εργαζόμενοι θα πεταχτούν στον δρόμο για να ξεκινήσουν μαθήματα, και άλλοι κατηγορώντας ή πολεμώντας ανοιχτά τους εργαζόμενους, ακόμα και προσπαθώντας να στήσουν απεργοσπασία στις πύλες του Πολυτεχνείου. Το κινηματικό κομμάτι των φοιτητών είμαστε αυτοί που προσπαθούμε να στηρίξουμε με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας τον αγώνα, αλλά σίγουρα δεν αρκεί μόνο αυτό.

Αυτά που ζούμε τις τελευταίες μέρες πρέπει να βάλει σε σκέψη τον καθένα μας και να πάρει θέση απέναντι στα πράγματα:

Ενάντια στην απάθεια

Να δράσουμε δυναμικά και συλλογικά. Να βρεθούμε όλο και περισσότεροι στις περιφρουρήσεις, στις καταλήψεις των σχολών, να δημιουργήσουμε μαχητικές διαδηλώσεις.

Γιατί μόνο έτσι θα έχουμε τη αντοχή και το θάρρος να νικήσουμε.

Ενάντια στην ανάθεση και τους κάθε λογής “ειδικούς”

Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να απομονώσουμε από τις κινηματικές διαδικασίες μας τους διαμεσολαβητές του αγώνα μας είτε αυτοί ακούνε στο όνομα πρυτανική αρχή είτε ακούνε στο όνομα κομματική συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Να μη στηριζόμαστε στα ΜΜΕ για την επαφή μας με την κοινωνία. Να αυτο-οργανώσουμε τον αγώνα μας και να του δώσουμε δικά μας περιεχόμενα και χαρακτηριστικά.

Γιατί μόνο έτσι θα είμαστε σίγουροι ότι θα πετύχουμε αυτά που θέλουμε.

Ενάντια στους τεχνητούς διαχωρισμούς

Φοιτητές και εργαζόμενοι να δημιουργήσουμε κοινή δομή και διαδικασία συνέλευσης, η οποία θα παραμείνει ως όργανο αγώνα μας και μετά από την έκβαση του αγώνα είτε αυτός βγει κερδισμένος είτε ηττημένος. Οι εργαζόμενοι και όσοι από τους φοιτητές βλέπουμε τον εαυτό μας στην εργατική τάξη (είτε ήδη εργαζόμαστε είτε όχι), έχουμε κοινό συμφέρον απέναντι στην εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, έχουμε κοινές ανάγκες και επιθυμίες ενάντια σε αυτούς που μας τη στερούν.

Παράλληλα, να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας σε εργαζόμενους σε άλλους χώρους και κλάδους (και δημόσιους και ιδιωτικούς) και να επιδιώξουμε συνεργασία και συνδιαμόρφωση αιτημάτων.

Γιατί η επίθεση γίνεται σε όλους τους “από κάτω” και όλοι πρέπει να αντεπιτεθούμε

Ενάντια στην μισθωτή εργασία συνολικά

Δεν είναι ο πραγματικός εχθρός ούτε η κυβέρνηση, ούτε η Ε.Ε. ούτε το Δ.Ν.Τ., όσο σημαντικό κι αν είναι να αντιστεκόμαστε στις επιθέσεις που αυτοί οι μηχανισμοί μας εξαπολύουν, αλλά τα αφεντικά στο σύνολό τους.

Το πλαίσιο σε pdf

Οι διοικητικοί υπάλληλοι του Ε.Μ.Π. απεργούν για 3η βδομάδα υπερασπιζόμενοι στο δικαίωμά τους να μη μείνουν στον δρόμο και αντιστεκόμενοι στην περαιτέρω αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης που θέλει να γίνει καθεστώς η επισφαλής, κακοπληρωμένη ή άμισθη εργασία φοιτητών και εργαζομένων στις σχολές.

Οι καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης απεργούν προκειμένου να μην απολυθούν και οι μαθητές να συνεχίσουν να έχουν μέλλον.

Οι φασίστες μαχαίρωσαν έναν άνθρωπο στο Κερατσίνι την περασμένη Τρίτη.

Ένας συνάδελφος μας, μαζί με δεκάδες άλλους διαδηλωτές συνελήφθη στην διαδήλωση της περασμένης Τετάρτης και κατηγορείται με σοβαρά κακουργήματα και υφίσταται όλο το μίσος και την εκδικητικότητα του Κράτους. Απλά κια μόνο επειδή τόλμησε να διαδηλώσει.

ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΜΟΝΟ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΜΑΣ;

Γι’αυτά και για ότι άλλο θεωρεί σημαντικό ο καθένας μας:

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Σ.Ε.Μ.Φ.Ε.

Δευτέρα 12:00, Αμφιθέατρο 1

Τοποθετούμαστε συλλογικά ή ατομικά

Διεκδικούμε τον λόγο και την παρουσία μας

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ!