Πλαίσιο Λόγου Γ.Σ 15/12

ΣΧΕΔΙΟ «ΑΘΗΝΑ»

Ή αλλιώς το «plan B» για την πλήρη εφαρμογή της αναδιάρθρωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μετά την εκλογή των Συμβουλίων Διοίκησης των ιδρυμάτων. Με ένα πρόγραμμα συγχωνέυσεων σχολών παρόμοιου επιστημονικού ή τεχνικού αντικειμένου με ένα καλά πλασαρισμένο πέπλο “εκσυγχρονισμού”, “εξευρωπαισμού” και δημοσιονομικής “εξυγίανσης” το Κράτος σε συνεργασία με διεθνείς επιχερηματίες, τραπεζίτες και όλο το συρφετό της άρχουσας τάξης στρώνουν το χαλί για την περαιτέρω υποτίμηση της ζωής μας.

Στην ουσία το κράτος προσπαθεί να εξοικονομήσει πόρους και χρήματα από την τριτοβάθμια εκπαίδευση , με τον ίδιο τρόπο που γίνεται και στην δευτεροβάθμια(συγχωνεύσεις σχολείων) αλλά και στον κλάδο της Υγείας(συγχωνεύσεις νοσοκομείων). Με επιχειρήματα περί δημοσιονομικών σπαταλών, έλλειψης αποδοτικότητας και ανταγωνιστικότητας(από πότε η γνώση και η περίθαλψη αξιολογούνται με επιχειρηματικά κριτήρια;) προσπαθούν να μετατρέψουν επίσημα και ολοκληρωμένα πια την Εκπαίδευση, την Υγεία και άλλα δημόσιες υπηρεσίες από δομές στοιχειώδων κοινωνικών παροχών σε παραγωγικές μονάδες προς όφελος του Κεφαλαίου.

Τι εννούμε με αυτό; Εννούμε ότι το πανεπιστήμιο από “ναός” της γνώσης(όχι ότι ήταν και ποτέ), από μία δομή παροχής γνώσεων και δεξιοτήτων για την κοινωνία μετατρέπεται ολοκλρωτικά πια σε ένα εργοστάσιο παραγωγής εξειδικευμένων, επισφαλών και βια βίου επανακαταριτζόμενων εργαζομένων που θα στελεχώσουν την παραγωγή με όλο και περισσότερες δεξιότητες, παραγωγικές δυνατότητες αλλά με μικρότερο κόστος, δηλαδή λιγότερα χρήματα και δικαιώματα.

Συγκεκριμένα το σχέδιο Αθηνά μας λέει ότι χρειάζεται ένα ξεσκαρτάρισμα στον υπέρογκο αριθμό τμημάτων, σχολών και ιδρυμάτων ώστε να μείνουν “λίγα και καλά” τα οποία θα υλοποιούν την κατάσταση που περιγράψαμε παραπάνω με όλο και λιγότερο κόστος. Αν αυτό δεν σημαίνει απολύσεις, διαγραφές φοιτητών(αιωνίων και μη), μειώσεις διδακτικού και επιστημονικού προσωπικού, τι σημαίνει;

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΣ- ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΔΙΑΓΡΑΜΜΕΝΟΣ

ΟΙ ΜΟΝΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΓΧΩΝΕΥΤΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΜΠΑΤΣΙΚΕΣ

ΕΘΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ ΝΕΩΝ

Το σχέδιο που έρχεται να επισημοποιήσει την υπερεκμετάλλευση και υποτίμηση ης εργασίας μας ως νέων εργαζομένων. Περιλαμβάνει διατάξεις που καλύπτουν όλο το φάσμα των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας εργατών. Από πρακτικές ασκήσεις σπουδαστών σε Α.Ε.Ι, Τ.Ε.Ι, Ι.Ε.Κ κ.λ.π με 6μηνες σύμβαση για 340€ τα οποία πληρώνει το κράτος και όχι ο εργοδότης μέχρι δωρεάν κοινοφελή εργασία ανέργων νέων σε διάφορες υπηρεσίες.

Εμείς αναρωτιόμαστε…Αξίζει να εργαζόμαστε δεκάδες ώρες τη βδομάδα (με όρους εργασίας που θα καθορίζονται ανάμεσα στον εκάστοτε εργοδότη και το κράτος) και να αμειβόμαστε ούτε με το ¼ του τωρινού βασικού μισθού; Αξίζει να εργαζόμαστε χωρίς να πληρωνόμαστε καν; Αξίζει να στεκόμαστε στις ατέλειωτες ουρές του Ο.Α.Ε.Δ για να κερδίσουμε μία θέση σε ένα πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης και μόλις αυτό ολοκληρωθεί να πηγαίνουμε ξανά μπάς και παραλάβουμε το επίδομα ανεργίας(αν αυτό δεν έχει κοπεί).

Το σχέδιο αυτό δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία, αλλά για να συνεχίσει την βίαιη και ολοκληρωτική επίθεση των αφεντικών στην τάξη μας με την πρόφαση του δημόσιου χρέους το οποίο δεν είναι τίποτ’άλλο από την κοινωνικοποίηση του χρέους των ελληνικών τραπεζών πριν μερικά χρόνια, Έντάσσεται στο γενικότερο τσάκισμα κάθε εργατικού μας δικαιώματος, όταν η λέξη συλλογική σύμβαση μοιάζει άπιαστο όνειρο, όταν μας έχουν επιβάλλει να εργαζόμαστε ατέλειωτες ώρες για εξευτελιστικούς μισθούς, εξαντλητικά ωράρια και πολλές φορές να κάνουμε μήνες να πληρωθούμε ή και καθόλου.

Αν δεν θέλουμε να γίνουμε σκλάβοι του 21ου αιώνα οφείλουμε να αντισταθούμε και να τσακίσουμε κάθε σχέδιο υποτίμησης της εργασίας μας. Να κάνουμε κοινούς αγώνες με τους σπουδαστές των ιδιωτικών σχολών, με τους ανέργους νέους ή μεγάλους μιας και δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Με ένα οριζόντιο, αντιιεραριχκό. πανεκπαιδευτικό-εργατικό κίνημα να διεκδηκίσουμε αξοπρέπεια!

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 2Οης ΦΛΕΒΑΡΗ

Μέτά από μερικές βδομάδες συνεχών δυναμικών απεργιακών κινητοποιήσεων που κατέληξαν στην επιστράτευση από το καθημερινά όλο και περισσότερο ολοκληρωτικό οικονομικό και πολιτικό σύστημα το οποίο ζούμε βγήκε και το κάλεσμα για 24ωρη Γενική Απεργία από την Γ.Σ.Ε.Ε και την Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Η απεργία αυτή είναι πολύ πιθανόν να καταλήξει μία πιστολιά στον αέρα αν την αφήσουμε στα χέρια του γραφειοκρατικού-εργοδοτικού( Γ.Σ.Ε.Ε-ΑΔΕΔΥ) ή κομματικού(ΠΑ.ΜΕ) συνδικαλισμού ή ακόμα και σε επίδοξους κυβερνητικούς διαμεσολαβητές των αγώνων μας(ο νοών νοείτω)

Δεν συγκινούμαστε με τα βερμπαλιστικά συνθήματα διαφόρων εργατοπατέρων ή επίδοξων τέτοιων όταν οι ίδιοι δεν βλέπουν ή κάνουν ότι δεν βλέπουν πως οι υπάρχουσες δομές του εργατικού κινήματος είναι απ’τη ρίζα τους προβληματικές. Δεν έχουν μιλήσει ποτέ για την πολυδιάσπαση των σωματείων σε έναν χώρο εργασίας, πράγμα που δεν αφήνει την να αναπτυχθεί η κοινή δράση πάνω στα κοινά συμφέροντα, συνεχίζουν να υποστηρίζουν συνδικάτα-σφραγίδες τα οποία είναι άφαντα όταν τα χρειάζονται οι εργαζόμενοι και το μόνο τους μέλημα είναι το αν θα περάσουν οι γραμμές κεντρικής πολιτικής σκηνής των κομμάτων και των οργανώσεών τους στις συνελεύσεις ή στα Δ.Σ των συνδικάτων. Δηλαδή αντί να μιλάμε για τα εργατικά συμφέροντά μας σαν πρώτο και κύριο μέλημά μας συζητάμε αν η ελλάδα πρέπει να φύγει ή όχι από την Ευρωπαική Ένωση και τη ζώνη του Ευρώ! Κοινώς από παντού μυρίζουν εκλογές.

Αν δεν δημιουργήσουμε από το μηδέν ένα κίνημα αυτοοργανωμένο ταξικό, αδιαμεσολάβητο τότε είαμστε καταδικασμένοι στην ήττα και την περαιτέρω εξαθλίωση. Αυτοοργανωμένο, έτσι ώστε να δρούμε και να συντονιζόμαστε οριζόντια και χωρίς ιεαρχίες ανάμεσά μας χωρίς να έχουμε ανάγκη πεφωτισμένους ηγέτες, κόμματα, οργανώσεις πάνω απ’το κεφάλι μας που να μας δίνουν εντολές για το τι και πως θα το κάνουμε. Ταξικό έτσι ώστε να θέσουμε τα συμφέροντά μας ως εργάτες (είτε ργαζόμαστε είτε όχι) πρώτα κι όχι αιτήματα τα οποία μας ενώνουν με τα αφεντικά μας(μικρά ή μεγάλα). Αδιαμεσολάβητο από αριστερές κυβερνήσεις, Κόμματα του λαού, από εργατοπατέρες έτσι ώστε οι αγώνες μας να είναι κτήματα δικό μας, από εμάς για εμάς.

Να τσακίσουμε τον εργοδοτικό και κομματικό συνδικαλισμό!

ΟΥΤΕ ΠΑ.ΜΕ, ΟΥΤΕ Γ.Σ.Ε.Ε ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Προτείνουμε:

• Κατάληψη της σχολής την Τετάρτη 20/2 και συμμετοχή του Φ.Σ-Σ.Ε..Μ.Φ.Ε στην πανεργατική απεργία με τον Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων και σύσταση μίας ομάδας εργασίας που θα αναλάβει εξωστρεφείς δράσεις προπαγάνδισής της στην γειτονιά του Ζωγράφου.

• Συμμετοχή του Φ.Σ-Σ.Ε.Μ.Φ.Ε σε όλες τις δράσεις άλλων φοιτητικών συλλόγων που καλούν σε κινητοποιήσεις και δράσεις ενάντια στο σχέδιο Αθηνά.

• Σύσταση μίας ομάδας εργασίας του Φ.Σ-Σ.Ε.Μ.Φ.Ε που θα έρθει σε επαφή με άλλους φοιτητικούς συλλόγους, συλλόγους σπουδαστών Ι.Ε.Κ, Σωματεία και Επιτροπές Ανέργων, Λαικές Συνελεύσεις για την διοργάνωση μίας ανοιχτής εκδήλωσης-συζήτησης για δράσεις σχετικά με το Εθνικό Σχέδιο Επαγγελματικής Κατάρτισης Νέων.

• Συμμετοχή του Φ.Σ-Σ.Ε.Μ.Φ.Ε στην συγκέντρωση των απολυμένων και απλήρωτων εργαζόμενων του Metropolis έξω από το GAZI HALL(Πειραιώς & Ιερά Οδός) στο οποίο τελείται ο τελικός της Eurovision την Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου

Κάλεσμα σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη διοργάνωση του ελληνικού τελικού της Eurovision

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΦΩΤΑ, ΠΙΣΩ ΑΠ’ ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ,
ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΙ ΑΝΕΡΓΙΑ

Μπορεί ο επιχειρηματίας Ανδρέας Κουρής να ισχυρίζεται εδώ κι ένα χρόνο ότι δεν έχει χρήματα να πληρώσει τους μισθούς και τις αποζημιώσεις που οφείλει στους απολυμένους των καταστημάτων Metropolis, αλλά για τη διοργάνωση πανάκριβων εκδηλώσεων, όπως αυτή της Eurovision, φαίνεται ότι τα βρίσκει.

Η τελευταία μανούβρα του Ανδρέα Κουρή, να αναλάβει την διοργάνωση άλλης μίας φιέστας –αυτή τη φορά της Eurovision– και μάλιστα με απευθείας ανάθεση από το διοικητικό συμβούλιο της ΕΡΤ, γεννάει πολλά ερωτήματα και παράλληλα προκαλεί. Πρώτα απ’ όλους, προκαλεί εμάς τους απολυμένους των καταστημάτων Metropolis, που γνωρίζουμε από πρώτο χέρι το ποιόν του εργοδότη Ανδρέα Κουρή. Ο οποίος, ως «επιτυχημένος επιχειρηματίας» και ιδιοκτήτης του ομίλου MAD, από τότε που εξαγόρασε την αλυσίδα καταστημάτων Metropolis, πριν από 3 χρόνια, κατάφερε να κλείσει 13 καταστήματα, να βάλει την επιχείρηση στο Άρθρο 99 και να απολύσει 180 εργαζόμενους. Σχεδόν στους μισούς από αυτούς αρνείται μέχρι και σήμερα να καταβάλει δεδουλευμένα και αποζημιώσεις, με το σύνολο των οφειλόμενων να ξεπερνάει τα 600.000 ευρώ.

Απέναντι στην επιχειρούμενη ληστεία των μισθών και των αποζημιώσεών μας, αποφασίσαμε να αντιδράσουμε. Για περισσότερο από ένα χρόνο δίνουμε έναν αμείωτο σε ένταση αγώνα, στο δρόμο και στα δικαστήρια, έχοντας αποφασίσει να μη χαρίσουμε ούτε μια σταγόνα από τον ιδρώτα μας στον Ανδρέα Κουρή. Με την πραγματοποίηση περίπου 60 συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας, με τη συμπαράσταση σωματείων και συλλογικοτήτων, έξω από τα καταστήματα των Metropolis που είχαν απομείνει (στην Πανεπιστημίου, στο Χαλάνδρι, στη Θεσσαλονίκη και στο Mall, όπου πραγματοποιήθηκε και πορεία μέσα στο εμπορικό κέντρο), στο σημερινό κατάστημα της Σταδίου, στα γραφεία της επιχείρησης, στην Επιθεώρηση Εργασίας, έξω από τις δικαστικές αίθουσες, αλλά και έξω από μία ακόμη φιέστα του Ανδρέα Κουρή, τα βραβεία MAD. Και, μέχρι στιγμής, έχοντας πετύχει την καταδίκη του Ανδρέα Κουρή σε 27 μήνες φυλάκιση με 3ετή αναστολή και χρηματικό πρόστιμο 7.800€.

Αντιλαμβανόμενοι ότι το χρηματικό ποσό που οφείλει ο Ανδρέας Κουρής σε εμάς τους απολυμένους σχεδόν ισοδυναμεί με αυτό που απαιτείται για την πανάκριβη διοργάνωση της Eurovision, καθώς και ότι, επενδύοντας αυτά τα χρήματα –που παρακρατεί παράνομα από εμάς– στη διοργάνωση μίας ακόμη φιέστας (μετά την περσινή διοργάνωση των βραβείων MAD) o Ανδρέας Κουρής αποσκοπεί να αυγατίσει την περιουσία του στην πλάτη μας, θεωρούμε άκρως προκλητική και θρασύτατη τη συγκεκριμένη του ενέργεια.

Η διοργάνωση της Eurovision δεν αποτελεί πρόκληση μόνο για εμάς τους απολυμένους των Metropolis. Η απευθείας ανάθεση του ελληνικού τελικού της Eurovision από την ΕΡΤ στο MAD TV του Ανδρέα Κουρή αποτελεί πρόκληση για όλους τους εργαζόμενους που αυτή τη στιγμή υποφέρουν κάτω από την εφαρμογή των σκληρών μέτρων λιτότητας. Διότι, πέρα από την εμμονή στη διοργάνωση ενός τέτοιου πολυδάπανου διαγωνισμού την ώρα που ο κόσμος πεινάει, το γεγονός ότι ένας κρατικός φορέας τον παραχωρεί δωρεάν (μαζί με ένα κομμάτι των κερδών) σε έναν ιδιώτη, για τον οποίο εδώ και καιρό βουίζει ολόκληρη η αγορά για τις τεράστιες οφειλές του προς το Δημόσιο, τους εργαζόμενους και πληθώρα άλλων πιστωτών, αποδεικνύει ότι η περιβόητη διαπλοκή, αντίθετα από τις βαρύγδουπες εξαγγελίες, ζει και βασιλεύει!

Κορυφώνοντας τον δίκαιο αγώνα μας και μέχρι την πλήρη δικαίωσή του,
καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τον ελληνικό τελικό της
Eurovision στο GAZI MUSIC HALL (Πειραιώς & Ιερά Οδός)
τη ΔΕΥΤΕΡΑ 18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, στις 7:30 μ.μ.

Κάλεσμα σε Γ.Σ 15-2-12

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ Γ.Σ του Φ.Σ.Σ.Ε.Μ.Φ.Ε

Παρασκευή 15/12, Αμφ.2

Αν δεν θέλουμε:

• Να καταργήσουν σχολές, με φοιτητές να διαγραφούν ή στην καλύτερη
  αλλάξουν τόπο σπουδών και εργαζόμενοι στις σχολές να απολυθούν

• Να εργαζόμαστε δεκάδες ώρες με εξευτελιστικό ή καθόλου μισθό στα πλαίσια της “επαγγελματικής μας κατάρτισης” και της “μαθητείας” μας

• Να μας επιτάσσουν κάθε φορα που απεργούμε

• Η Γενική Απεργία στις 20 Φλεβάρη να καταλήξειάλλη μία πιστολιά στον αέρα από εργατοπατέρες και εμείς να τους ανεχόμαστε.

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ!

Δεν αφήνουμε κανέναν να μονοπωλεί την διαδικασία

Ρωτάμε, Προτείνουμε,  Διεκδικούμε τον λόγο μας

ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ

ΤΟΝ Γεννάρη 2013 έγινε παρέμβαση από συντρόφους-ισσες έξω και μέσα από τα κεντρικά γραφεία της ΠΟΣΔΕΠ (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ & ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ)Σταδίου 5, Αθήνα για την αντιαλληλέγγυα στάση της στην έφοδο της αστυνομίας στο πανεπιστημιακό κτήριο της ΑΣΣΟΕ στις 28-12-12.

Το κείμενο που μοιράστηκε κατά την παρέμβαση ήταν το εξής:

ΜΑ ΚΑΛΑ,ΨΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ ΗΛΙΘΙΟΥΣ;

 Θέλουν να μας πείσουν ότι το πρόβλημα δεν είναι η συνεχής υποτίμηση των ζωών μας μέσα από την δική τους διαχείριση της κρίσης, ότι δεν είναι πρόβλημα οι μισθοί που κόβονται όσο δεν πάει, που όλο και περισσότερα κοινωνικά κομμάτια εξαθλιώνονται, δεν είναι πρόβλημα οι φασίστες που αλωνίζουν στις γειτονιές με αστυνομική ασυλία.

Όχι. Το πρόβλημα βρίσκεται, απ’ ότι μας λένε τον τελευταίο καιρό, στους κατειλημμένους χώρους. Οπότε οι αρμόδιοι αποφασίζουν, τα media προετοιμάζουν ιδεολογικά το έδαφος και οι μπάτσοι εκτελούν τις διαταγές τους.  Πήραν σβάρνα τους  χώρους όπου στεγάζεται το «πρόβλημα», εκκενώνοντας τις καταλήψεις Villa Amalias και Σκαραμαγκά και εισβάλλοντας στη Λέλας Καραγιάννη. Η αστυνομική επιχείρηση στην ΑΣΟΕΕ στις 28/12** αποτελεί κομμάτι του ίδιου κατασταλτικού σχεδίου.

Φοιτητές και μετανάστες μαζί στο δρόμο

Τα τελευταία χρόνια η ΑΣΟΕΕ αποτελούσε σημείο αναφοράς για δεκάδες μετανάστες μικροπωλητές καθώς οι δρόμοι γύρω από αυτήν συνέθεταν καθημερινά ένα υπαίθριο παζάρι. Με μεγάλες αστυνομικές επιχειρήσεις από τα τέλη 2011, που μεταφράστηκαν σε καθημερινές επιθέσεις διμοιριών των ματ και μπούκες ασφαλιτών σε σπίτια μεταναστών στη ευρύτερη περιοχή της βικτώριας, η παρουσία των μικροπωλητών περιορίστηκε μπροστά από την είσοδο του κτιρίου. Είναι κομμάτι των φοιτητών κατά κύριο λόγο από το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΟΕ, επέλεξε να δημιουργήσει σχέσεις μαζί τους και να σταθεί στο πλευρό τους απέναντι στις επιθέσεις. Αυτό το κοινό βίωμα στο δρόμο δημιούργησε και τη συνέλευση μεταναστών και αλληλέγγυων που δραστηριοποιείται μέχρι σήμερα. Η σύνδεση αυτή ενός κομματιού των ντόπιων με τους παρανομοποιημένους εργάτες, ήταν το πρόσχημα για την εισβολή. Πέρα απο αυτό όμως η επίθεση στην ΑΣΟΕΕ μπορεί να ειδωθεί και ως κομμάτι της αναδιάρθρωσης του ελληνικού πανεπιστημίου.

Το πανεπιστήμιο σε κρίση

Η διαχείριση της κρίσης δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη την κοινωνική σχέση πανεπιστήμιο. Καθώς αυτό δεν μπορεί πλέον να εκπληρώσει το ρόλο που είχε την περίοδο της κοινωνική ευημερίας (δηλαδή να προσφέρει πτυχία με αξία σε μεγάλο κομμάτι της ελληνικής νεολαίας), πλέον να εκπληρώσει οι δραστηριότητες που είναι ωφέλιμες για τα αφεντικά περιορίζονται στα ερευνητικά προγράμματα και σε ότι μπορεί να είναι άμεσα επικερδές για αυτό. Οπότε εντατικοποιεί τις ήδη υπάρχουσες σχέσεις εκμετάλλευσης στο εσωτερικό του, από τους απλήρωτους διδακτορικούς και μεταπτυχιακούς μέχρι την πιο υποτιμημένη μορφή εργασίας μέσα στο πανεπιστήμιο, τους εργάτες υπό καθεστώς εργολαβίας. Είναι προφανές ότι σε ένα τέτοιο πανεπιστήμιο δε χωράνε όσοι δεν εμπλέκονται άμεσα στο κύκλο συμφερόντων του. Από τη μία αρχίζει να περιορίζεται ό,τι θεωρείται πλέον ασύμφορο για τη λειτουργία του και από την άλλη για να επιβληθεί και ιδεολογικά το καινούργιο μοντέλο, δεν μπορεί να ανεχθεί στοιχεία εν δυνάμει απειλητικά η έξω-ακαδημαικά.

 Εμείς είμαστε οι ανεπιθύμητοι!

Είμαστε φοιτητές και φοιτήτριες που δεν κοιτάμε μόνο την πάρτη μας αλλά οργανωνόμαστε σε συλλογικότητες και κοινωνικά εγχειρήματα (αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, αυτοοργανωμένα ραδιόφωνα, site αντιπληροφόρησης, αυτόνομα σχήματα, ανοιχτές συνελεύσεις), και καταλαμβάνουμε χώρους, αλλά και χρόνο μέσα στην ακαδημαική ζωή του πανεπιστημίου για να στεγάσουμε τις δραστηριότητες μας, πολιτικές και πολιτισμικές. Οι συνελεύσεις μας λειτουργούν χωρίς ιεραρχίες και η διαχείριση των χώρων μας γίνεται από εμάς τους ίδιους χωρίς να αποκομίζουμε υλικό όφελος από αυτά που κάνουμε. Προσπαθούμε να αξιοποιούμε τις υποδομές του πανεπιστημίου για κινηματικούς σκοπούς και όχι μόνο ακαδημαϊκούς  Σε αυτά τα πλαίσια αναγνωρίζουμε μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα και κομμάτια μή φοιτητικά που όμως με την δράσης τους ή την παρουσία τους ορίζουν το πανεπιστήμιο ώς ένα πεδίο κοινωνικό και όχι αποστειρωμένο. Τελικά θεωρούμε τους εαυτούς μας ως κομμάτι του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος. Στα μάτια των πρυτανικών αρχών και των καθηγητάδων είμαστε ανεπιθύμητοι και ο μοναδικός τρόπος για να μας απομακρύνουν από τον κοινωνικό μας χώρο είναι μέσω της καταστολής, γεγονός το οποίο διατηρείται σαν υπόνοια και πίσω από τα γραφόμενα στις ανακοινώσεις της ΠΟΣΔΕΠ. Προτιμούν ένα πανεπιστήμιο που θα αλωνίζουν οι μπάτσοι με το παραμικρό, παρά οι χώροι του να μένουν ανοιχτοί σε κοινωνικά υποκείμενα.

Ακριβώς επειδή είμαστε φοιτητές και φοιτήτριες έχουμε λόγο πάνω στο ποιοι και πως χωράνε στα πανεπιστήμια,  με ποιους θέλουμε να συνυπάρχουν και να λειτουργούν συλλογικά. Οι σχεδιασμοί για ένα “καθαρό” πανεπιστήμιο θα μας βρούν απέναντι τους.

** Στις 28/12 πραγματοποιήθηκε εισβολή των μπάτσων στο πανεπιστήμιο της ΑΣΟΕΕ με πρόσχημα την εύρεση χώρων αποθήκευσης προϊόντων παραεμπορίου. Αφού συνέλαβαν 16 μετανάστες μικροπωλητές μέσα και γύρω από τη σχολή άρχισαν να παραβιάζουν τα γραφεία πολιτικών παρατάξεων δίνοντας έμφαση κυρίως στους κατειλημμένους χώρους του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού ΑΣΟΕΕ. Στο χώρο του στεκιού βρέθηκαν και κατασχέθηκαν τα μηχανήματα του ραδιοφωνικού σταθμού 98 Fm – Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης  ενός κινηματικού και αυτοοργανωμένου εγχειρήματος αντιπληροφόρησης το οποίο στεγάζεται και εκπέμπει από το συγκεκριμένο χώρο εδώ και χρόνια.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ, ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

 ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΜΕ ΡΩΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΓΥΑΛΑ

Προκύρηξη που μοιράστηκε σε αμφιθέατρα, διαδρόμους της σχολής, στους εργαζόμενους της Γραμματείας και σε γραφεία καθηγητών.

Το κείμενο σε pdf: Ταλαιπωρία είναι να ψάχνεις για δουλειά

Λίγες μέρες μόνο έχουν περάσει από την επιστράτευση των εργατών αυτών και ακούμε συνεχώς τα ίδια πράγματα. «Δεν μπορούμε να πάμε στη δουλειά μας», «είναι κρατικοδίαιοι και ρουσφετολόγοι», «δεν έχουν υποστεί καμία μείωση μισθού και πρέπει γιατι το έχουν πάθει και όλοι ο άλλοι» και άλλες τέτοιες ανοησίες που μπορεί να ακούγονται από τον μεγαλύτερο επιχειρηματία μέχρι και τον άνεργο, επισφαλή ή χαμηλά αμειβόμενο εργαζόμενο.

Για την ιστορία οι εργαζόμενοι του ΜΕΤΡΟ μετρούσαν ήδη 9 ημέρες απεργίας ενάντια στο «Ενιαίο Μισθολόγιο» δηλαδή τις μειώσεις μισθών και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεών τους, πράγματα που αυτό συνεπάγεται. Η απεργία στηρίχθηκε αρκετά από το μεγαλύτερο κομμάτι της οργανωμένης εργατικής τάξης(συνδικάτα, λαικές συνελευσεις, αριστερές και αναρχικές οργανώσεις) με αρκετό κόσμο να παριστανται σχεδόν καθημερινά στο αμαξοστάσιο του Μετρό στα Σεπόλια στο οποίο οι απεργοί είχαν κάνει κατάληψη.

Βέβαια το κράτος δεν θα μπορούσε να ανεχτεί άλλον έναν αγώνα που θέτει τα εργατικά συμφέροντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος οπότε έκρινε μαζί με το δικαστήριο την απεργία παράνομη, διέταξε επιστράτευση των εργατών αυτών και έστειλε δυνάμεις των ΜΑΤ με ΕΚΑΜ να διακόψουν την κατάληψη του αμαξοστασίου.

Η καταστολή της απεργίας του ΜΕΤΡΟ ήταν αναμενόμενη διότι αποτελούσε καθοριστικό αγώνα, ενάντια στην ομαλή λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας.

Ο κλάδος των μεταφορών και των συγκοινωνιών είναι αυτός που ουσιαστικά συμβάλλει ενεργά στην αλυσίδα της παραγωγής και της διακίνησης των προιόντων και των υπηρεσιών, δηλαδή την διαδικασία επίτευξης και αναπαραγωγής του κέρδους του Κεφαλαίου. Αυτό σημαίνει ότι για 9 μέρες κατάφερε η απεργία αυτή να μπλοκάρει αυτή τη διαδικασία και να δημιουργήσει ισχυρό πλήγμα στα αφεντικά που έβλεπαν τα κέρδη τους να συρρικνώνονται. Αυτός ήταν κι ένας απ’τους λόγους που η κυβέρνηση και τα Μ.Μ.Ε μετέτρεψαν την απεργία σε κεντρικό πολιτικό ζήτημα και έθεσαν θέμα κινδύνου της χώρας. Το κράτος επέδειξε για άλλη μία φορά τον “τσαμπουκά” του προειδοποιόντας κιόλας τους εργαζόμενους ότι αν τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι θα νιώσουν πάνω του τα γκλομπ των ένστολων φρουρών του.

Οι ίδιοι που έχουν υπογράψει τα μνημόνια της εξαθλίωσής, κατάργησαν τις συλλογικές συμβάσεις, πήγαν τους μισθούς στα 400€, τσάκισαν κάθε είδους πρόνοιας και ασφάλισης και τώρα νοιάζονται για την ταλαιπωρία του πολίτη(sic). Υποτίμησαν την εργασία, την ζωή μας, έστειλαν 1,5 στην ανεργία και χιλάδες ανθρώπους στην αυτοκτονία και τώρα νοιάζονται για την κούραση που νιώθουμε όταν κολλάμε στην κίνηση της Λένορμαν ή της Αλεξάνδρας για να πάμε στην σχολή ή στην δουλειά. Κι αυτά προσπαθώντας να μας πείσουν να πληρώσουμε ένα χρέος το οποίο δεν δημιουργήσαμε.

 Παράλληλα είδαμε ανθρώπους της τάξης μας, εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους και επισφαλώς εργαζόμενους να παίρνουν ξεκάθαρα θέση ενάντια στην απεργία φωνάζοντας σαν λυσσασμένα σκυλιά και βρίζοντας τους απεργούς. Αυτό λέγεται κοινωνικός αυτοματισμός και δυστυχώς δεν το βλέπουμε πρώτη φορά. Υπήρξαν καταδίκες της απεργίας σε δημόσιες κουβέντες συν τ’ότι όταν έληξε η απεργία χιλιάδες επιβάτες έσπευσαν να χρησιμοποιήσουν το μετρό για τη μετακίνησή τους, επικροτώντας με αυτόν τον τρόπο την κρατική βια.

 Ας θέσουμε αρχικά κάποια ερωτήματα

-Οι εργαζόμενοι του μετρό μείωσαν τους μισθούς μας;

-Οι εργαζόμενοι του μετρό μας απέλυσαν απ’τη δουλειά;

-Οι εργαζόμενοι του μετρό φταίνε που δεν έχουμε να γεμίσουμε με βενζίνη το ντεπόζιτο;

Δεν νομίζουμε.

Το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να βρισκόμαστε εκεί στο κατελλημένο αμαξοστάσιο και να στηρίξουμε την απεργία των εργατών του Μετρό μέχρι τέλους. Τ’ότι ήμασταν 500 αντί 10.000 ή παραπάνω ήταν ο βασικός λόγος για τον οποίο η απεργία ηττήθηκε.

Θα έπρεπε να είμαστε εκεί όχι μόνο για να βοηθήσουμε τους εργαζόμενους αυτούς να μην χάσουν τον μισθό ή την δουλειά τους, όχι μόνο για να τους δώσουμε ηθικό στον αγώνα τους αλλά επειδή πρέπει στην επίθεση που δεχόμαστε ως τάξη να αποκτήσουμε ξανά αυτή την συλλογικότητα και την δύναμη για ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ.

Τέλος να θυμήσουμε ότι οι μόνοι που ενοχλούνται και δεν επωφελούνται από τις απεργίες είναι τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις τους.

Ταλαιπωρία είναι να χάσεις τη δουλειά σου και να αγοράζεις καθε μερα Χρυση Ευκαρία μπάς και βρεις μία του ποδαριού αφού σου έχει ήδη κοπεί το επίδομα ανεργίας, να φοβάσαι ότι αναπάσα στιγμή θα απολυθείς, να είσαι φοιτητής που δεν έχεις 1,40 για να πηγαίνεις και να έρχεσαι από τη σχολή, να είσαι μετανάστης στο κεντρο της Αθήνας να αντιμετωπίζεις τα μαχαίρια των φασιστών και να σε κλείνουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Λίγη κίνηση στον δρόμο για μερικές μέρες είναι σίγουρα λιγότερο κουραστική από αυτά.

Να στηρίζουμε κάθε απεργία

Να οργανωσουμε τη δικη μας

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ.

ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ.

Από την συνέλευση της κατειλλημένης πρυτανείας.

Στις 23/1 κατά τις 16.30 ενώ γινόταν σωματικός έλεγχος από δυνάμεις
καταστολής σε ένα άτομο – όχι φοιτητή – που μοίραζε διαφημιστικά
φυλλάδια έξω απ’ την πύλη Ζωγράφου της Πολυτεχνειούπολης, πρακτική που
εφαρμόζεται κατά κόρον το τελευταίο διάστημα, την ίδια στιγμή επιτέθηκαν
σε έναν φοιτητή που βρισκόταν εντός της πολυτεχνειούπολης, τον οποίο και
ξυλοκόπησαν (τον τράβαγαν, τον χτύπαγαν στα κάγκελα, τον κλωτσούσαν)
επιχειρώντας να τον συλλάβουν.

Όλα αυτά συνέβησαν με την παρουσία 20φοιτητών και κατοίκων της περιοχής οι οποίοι αντέδρασαν και κατάφεραν να αποτρέψουν την αδικαιολόγητη σύλληψη του συμφοιτητή μας. Αυτό είναι κομμάτι του γενικότερου πολιτικού τσαμπουκά του κράτους απέναντι στο άσυλο και όλα τα κοινωνικά κεκτημένα.

Αυτή είναι η περίφημη βία εντός πανεπιστήμιων – οι φοιτητές να συλλαμβάνονται μέσα στην ίδια τους τη σχολή. Καλούμε κάθε μέλος της πολυτεχνειακής κοινότητας να καταδικάσει κάθε προσπάθεια κατάπατησης του ασύλου και των χώρων μας από την αστυνομία.

Φοιτητές/Φοιτήτριες Ε.Μ.Π

Κείμενο του ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΣΕΜΦΕ

για την Γ.Σ του Φ.Σ-Σ.Ε.Μ.Φ.Ε.-17/1/2013

Σε pdf: General Assembly 17/1

Λίγα λόγια για τις καταλήψεις

Για όσους δεν γνωρίζουν ή κάνουν πως δεν γνωρίζουν οι καταλήψεις είναι αυτοδιαχειριζόμενοι κοινωνικοί χώροι, που αντιτίθενται έμπρακτα στον τρόπο κοινωνικής οργάνωσης τον οποίο έχει χτίσει όλα αυτά τα χρόνια η κυριαρχία του καπιταλιστικού συστήματος και της δημοκρατίας τους. Είναι χώροι δημιουργικής και ελεύθερης έκφρασης, χώροι που λειτουργούν ως αντιδομές σε πείσμα των κυρίαρχων και αποστειρωμένων κοινωνικών δομών. Όσοι συμμετείχαμε ή συμμετέχουμε ακόμα σε καταλήψεις, μετατρέπουμε τους χώρους από άχρηστους και εγκατειλλημένους σε χώρους τόσο πολιτικών όσο και κοινωνικών δράσεων.

Σε πείσμα όλων αυτών που λένε ότι οι καταλήψεις δεν είναι τίποτ’άλλο από χώροι εμπορίου ναρκωτικών, εστίες ανομίας και όλα τα συναφή που ακούμε αυτές τις μέρες, η ίδια η πραγματικότητα καταδεικνύει πως όλοι αυτοί οι χώροι έπαιξαν ρόλο με τη συμμετοχή και την οργάνωση κοινωνικών αγώνων που έλαβαν χώρα σε επαρχιακές πόλεις και σε γειτονιές της Αθήνας. Δεν γίνεται να ξεχάσουμε πως καταλήψεις του κέντρου της Αθήνας όπως η Villa Amalias, η κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά και όσες βρίσκονται εκεί γύρω αποτέλεσαν το βασικό οδόφραγμα στην επέλαση των φασιστών στις γειτονιές αυτές πράγμα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καταστολή τους.

Όπως παρατηρείται τον τελευταίο μήνα αλλά και πλέον επίσημα με τις ανακοινώσεις της ΕΛ.ΑΣ έχει ξεκινήσει επιχείρηση εκκένωσης των καταλήψεων, συγκεκριμένα 40 κτιρίων σε όλη τη χώρα.

Ξεκινώντας από τη Θεσσαλονίκη στις 12/9 γίνεται εισβολή των ΜΑΤ και ΕΚΑΜστην κατάληψη Δέλτα, ασκώντας τόσο λεκτική όσο και σωματική βία σε όσους βρίσκονταν εντός του κτιρίου.

Λίγο καιρό αργότερα στις 17/11 κλιμακώνοντας την καταστολή εισβάλουν δυνάμεις της αστυνομίας στην κατάληψη πρυτανείας του ΑΠΘ ρίχνοντας χημικά, χτυπώντας φοιτητές και συλλαμβάνοντας εργολαβικούς και φοιτητές.

Στις 20/12 πραγματοποιείται εισβολή στο υπο 22 χρόνια κατελλειμένο κτίριο, τη Βίλλα Αμαλίας, με πρόσχημα μια ανώνυμη καταγγελία για διακίνηση ναρκωτικών, στοχεύοντας στην εκκένωση της κατάληψης και τη σύλληψη των καταληψιών.

Στις 28/12 εισβάλλουν στην ΑΣΣΟΕ και στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι, παίρνοντας υπό κατοχή τα μηχανήματα του αυτοοργανομένου ραδιοφωνικού σταθμού 98 fm και συλαμβάνοντας 16 μετανάστες μικροπωλητές.

Στις 9/1 ύστερα απο ανακατάληψη της Βίλλα Αμαλίας, γίνεται εκ νέου επίθεση στην κατάληψη απο δυνάμεις της αστυνομίας, αυτή τη φορά χωρίς την παρουσία εισαγγελέα, και γίνεται σύλληψη 93 συντρόφων. Λίγο αργότερα πραγματοποιείται κατάληψη στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ από αλληλέγγυους συντρόφους, την οποία σπάνε δυνάμεις των ΕΚΑΜ κάνοντας πρσαγωγές των καταληψιών. Την ίδια μέρα κάνοντας επίδειξη της υποτιθέμενης εξουσίας τους εισβάλουν στην κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά, την οποία και εκκενώνουν προσαγάγοντας 7 συντρόφους/ισσες.

Στις 15/1 επιτήθενται δυνάμεις των ΜΑΤ και ΕΚΑΜ στο υπο 25 χρόνιακατελλημένο κτίριο της Λέλας Καραγιάννη 37. Γίνονται προσαγωγές 14καταληψιών και 2 αλληλέγγυων. Λίγες ώρες αργότερα αφού πραγματοποιήθηκε η έρευνα του κτιρίου αποχωρούν οι αστυνομικές δυνάμεις, με τη δικαιολογια πως δε βρέθηκε τίποτα ύποπτο εντός της κατάληψης.

Αναρωτιόμαστε όμως τους ενόχλησε όντως ότι δε βρήκαν τίποτα ή απλως φοβήθηκαν μην ξανακατέβει το ίδιο βράδυ η μάζα των 10.000 ατόμων, της πορείας του σαββάτου, στο δρόμο. Την ίδια ώρα των παραπάνω εξελίξεων, τα ΜΜΕ προπαγανδίζουν τις ενέργειες αυτές της αστυνομίας αποκαλώντας τις καταλήψεις εστίες ανομίας και παρουσιάζοντας εμάς όλους, που αποτελούμε μέρος αυτών των χώρων, ναρκομανεις εγκληματίες. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τις διαθέσεις και τις επιδιώξεις τους.

Την ώρα που θέλουν να ψηφίσουν κι άλλα μέτρα εξόντωσης της τάξης μας, την ώρα που παίζουν τα κοινοβουλευτικά τους παιχνιδάκια με την Λίστα Λαγκάρντ(λες και περιμέναμε την δημοσιοποίηση μιας λίστας για να αντιληφθούμε την εκμετάλλευσή μας) είναι προφανές ότι θέλουν να εξαφανίσουν μερικά από τα βασικά αναχώματα της ταξικής αντεπίθεσης.

Η στοχοποίηση του αναρχικού και συνολικότερα του αντιεξουσιαστικού χώρου έχει γίνει πλέον ξεκάθαρη. Το κράτος δρα με τη λογική του ό,τι κινείται εκτελείται, η καταστολή αυξάνεται και οι καταληψίες κυνηγούνται όπως οι “τρομοκράτες”. Βέβαια ρεσιτάλ νομιμότητας δεν έδωσε μόνο το κράτος και οι λακέδες του. Ακούσαμε δηλώσεις νομιμοφροσύνης και νοικοκυροσύνης από αυτήν που κάποιοι ονομάζουμε Αριστερά του Κράτους(ποιά άραγε είναι αυτή;) αλλά και από το Κόμμα της εργατικής τάξης που οχυρωμένο πίσω από την αντίληψη πως το ίδιο και μόνο είναι το “λαικό κίνημα” προβοκατορολογίες σαν αυτά που ακούμε πάτα δηλαδή.

Όποιος δεν μπορεί να αντιληφθεί την κεντρική επιλογή του κράτους να επιτεθεί σε αυτό το ενεργό κομμάτι των κοινωνικών αγώνων περαστικά του, αφού σε λίγο θα έρθει και η δική του η σειρά.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ. ΟΛΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ. ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΙΣ ΒΙΛΛΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Ας έρθουμε τώρα στα άμεσα δικά μας θέματα. Το Υπουργείο Παιδείας έχει ξεκινήσει να υλοποιεί δύο προτάσεις διαμάντια. Το ένα με όνομα «Σχέδιο Αθηνά» και το άλλο «Εθνικό Σχέδιο Απασχόλησης των Νέων». Ας τα πάρουμε ένα-ένα.

Σχέδιο Αθηνά

Αποτελεί το πρόγραμμα συγχωνεύσεων σχολών, τμημάτων και ιδρυμάτων. Δεν έχει κατατεθεί ακόμα ολόκληρο αλλά από δηλώσεις, συνεντεύξεις και άρθρα του Υπουργού Παιδείας έχουμε καταφέρει να αντλήσουμε πληροφορίες σχετικά με το πώς θα εφαρμοστεί. Αρχικά θα συγχωνευτούν τμήματα χαμηλής ζήτησης αλλά και τμήματα τα οποία για εκείνους δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Αποτέλεσμα αυτού είναι πολλοί φοιτητές να αλλάξουν τόπο σπουδών και προφανώς θα γίνουν απολύσεις προσωπικού.

Οι ίδιοι που μέχρι πρότινος ιδρύαν σχολές και ιδρύματα για να τα έχουν καλά με τις αγορές κάθε μικρής πόλης, για να συνεχίζουν εύκολα τις πελατειακές τους σχέσεις βολεύοντας τες με αυτόν τον τρόπο, που έφτιαχναν parking ανέργων σε πανεπιστήμια, αυτοί που άνοιξαν “για τον λαό” τις στρατομπατσικές σχολές στις οποίες εισάγεται 4πλασιος αριθμός φοιτητών απ’ότι σε μία “κανονική” σχολή, σήμερα μας λένε ότι για να αντιμετωπιστεί η κρίση τους πρέπει να απολύσουν προσωπικό, να διαγράψουν φοιτητές και να αυξήσουν το κόστος φοίτησης.

Το σχέδιο “Αθηνά” αντανακλά το ρόλο του Πανεπιστημίου στο καπιταλιστικό σύστημα, ως παραγωγικής μονάδας του κεφαλαίου, που (ανα)παράγει την εργασία και τη γνώση. Ανάλογα λοιπόν με τις ανάγκες της αγοράς σε εργατικό δυναμικό, προσαρμόζονται τα προγράμματα σπουδών (μέρος του ρόλου των Συμβουλίων Διοίκησης), αλλά και γενικότερα το είδος των τμημάτων και ο αριθμός των εισακτέων σε αυτά. Πράγματι, κατά τη δεκαετία του ’70, όταν υπήρχε ανάγκη για επιστημονικό προσωπικό, η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έγινε πολύ πιο εύκολη. Αντίθετα, στη σημερινή συγκυρία, που η παραγωγή δεν χρειάζεται τόσους καταρτισμένους εργαζόμενους, προωθείται με το σχέδιο “Αθηνά” (και έχει ήδη συντελεστεί σε άλλες χώρες) δραματική μείωση του αριθμού των νέων που σπουδάζουν πριν μπουν στην παραγωγή.

Για να καταφέρει να περάσει αυτά τα μέτρα, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί εκβιαστικά την κρίση του συστήματος και προβάλλει ως επιχείρημα ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί η κατάσταση που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει στο παρελθόν, με ιδρύσεις σχολών με βάση ευκαιριακά συμφέροντα (ως τέτοια θα μπορούσε να θεωρηθεί και η ΣΕΜΦΕ). Εμείς αντιτάσσουμε ότι η πρόσβαση στα Πανεπιστήμια πρέπει να είναι ελεύθερη, για να μπορεί όποιος και όποια θέλει να καταρτιστεί στο αντικείμενο που τον/την ενδιαφέρει ή (γενικότερα) να έχει πρόσβαση στη γνώση, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι τόσο όσοι/όσες σπουδάζουν όσο και όσοι/όσες δεν σπουδάζουν θα αφήνονται έρμαια στις διαθέσεις των αφεντικών για εκμετάλλευσή τους.

Εθνικό Σχέδιο Απασχόλησης των Νέων

Τίποτα μη αναμενόμενο πέρα από την θεσμοθέτηση μίας ήδη υπάρχουσας κατάστασης, αυτής των απλήρωτων φοιτητικών πρακτικών, του μισθού μαθητείας και όλων των υπολοίπων μορφών όξυνσης της υποτίμησης της εργασίας των σπουδαστών και των ανειδίκευτων νέων εργαζομένων.

Συγκεριμένα το “Εθνικό Σχέδιο Απασχόλησης των Νέων” είναι ένα πρόγραμμα του Υπουργείου χρηματοδοτούμενο από το ΕΣΠΑ που στόχο έχει την “αντιμετώπιση των υψηλών ποσοστών ανεργίας”(sic) και την “αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού μέσω της εκπαίδευσης,της επαγγελματικής κατάρτισης και της απασχόλησης”.

 Ας τα πάρουμε απ’την αρχή:

 Επιταγή εισόδου στην αγορά εργασίας για άνεργους νέους έως 29 ετών:Θα δουλεύουμε υπό τη μορφή πρακτικής άσκησης (δηλαδή ως μαθητευόμενοι) για 460€ οι απόφοιτοι των ΑΕΙ/ΤΕΙ και για 400€ οι ανειδίκευτοι πτυχιούχοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με καλυμμένες τις εργοδοτικές εισφορές από το ΕΣΠΑ. Δηλαδή θα δουλεύουμε όσες ώρες και οι “κανονικοί” εργαζόμενοι αλλά με λιγότερο και απ’τον κατώτατο μισθό οπως αυτόν ορίζει η Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (!!) απλά επειδή εμείς δήθεν θα “εκπαιδευόμαστε” με τον εργοδότη να μην πληρώνει φράγκο. Δηλαδή και δωρεάν εργασία για τα αφεντικά και διαχωρισμός ειδικευμένων και ανειδίκευτων εργαζομένων, με όσους ειμαστε σε ΑΕΙ/ΤΕΙ να παίρνουμε περισσότερα από αυτούς που δεν σπουδάζουν κι ας εργαζόμαστε μαζί.

Προγράμματα κοινωφελούς εργασίας στον πολιτισμό για νέους:Πιο τζάμπα εργασία δεν γίνεται! Άνεργοι εώς 30 ετών εγγεγραμένοι στα μητρώα του Ο.Α.Ε.Δ, θα εργάζονται σε έργα συντήρησης πολιτιστικής κληρονομιάς, αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία κ.λ.π “εθελοντικά”. Τίποτα άλλο από άμισθη εργασία.

Πρόγραμμα επιχορήγησης επιχειρήσεων για πρόσληψη ανέργων πτυχιούχων Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων:Το κράτος θα χρηματοδοτεί τους εργοδότες για να προσλάβουν άνεργους εώς 24 ετών με 27μηνη συμβαση για 25 μέρες τον μήνα με την κάθε μέρα να πληρώνεται 20€ και με ασφαλιστική κάλυψη μόνο τις παραπάνω μέρες. Πάλι δωρεάν εργασία για τους εργοδότες και με ελαστικό ωράριο.

Υποστήριξη των επιχειρήσεων για την απασχόληση προσωπικού υψηλής εξειδίκευσης:Αυτό μπορεί να αναφέρεται άμεσα και σε εμάς σαν μελλοντικούς πτυχιούχους της Σ.Ε.Μ.Φ.Ε. Συγκεκριμένα 18μηνη εώς 36μηνη σύμβαση πτυχιούχων που ασχολούνται με την έρευνα χωρίς όμως το σχέδιο να αναφέρει καθόλου τους όρους εργασίας. Οπότε το συμπέρασμα που βγάζουμε από αυτό είναι πως οι σχέσεις εργασίας θα αλλάζουν από επιχείρηση σε επιχείρηση, δηλαδή ξεκάθαρα οι εργοδότες θα μας κάνουν ότι θέλουν.

Πρακτική άσκηση σε ΑΕΙ/ΤΕΙ:Πρώτη απόπειρα για κεντρική οργάνωση της πρακτικής άσκησης. Εξάμηνη εργασία με 340€ μισθό για ασκούμενους σπουδαστές στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Τα ωράρια και οι υπόλοιπες σχέσεις εργασίας θα καθορίζονται από τον εκάστοτε εργοδότη κι εμείς θα δουλεύουμε για 6μήνες με μισθό που δεν καλύπτει ούτε τον έναν μήνα. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρουν να έχουν λίγοτερο κόστος εργασίας τα αφεντικά έτσι απλά ονομάζοντας την εργασία “μαθητεία”.

Η βαρβαρότητα λοιπόν βλέπουμε να παίρνει σάρκα και οστά πιά τόσο απροκάλυπτα και συνεχόμενα που είναι δύσκολο κάποιος να μην την αντιλαμβάνεται. Τα αφεντικά ανήμπορα να διαχειριστούν την κρίση τους επιτίθενται σχεδόν με όλα τα μέσα στην εργατική τάξη πάντα με το βασικό εργαλείο εκβιασμού που δεν είανι τίποτα άλλο από αυτό που ονομάζουν δημόσιο χρέος. Ήδη μετράμε εκατοντάδες που έχουν αυτοκτονήσει για οικονομικούς λόγους.

Σε αυτήν την κατάσταση δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει κανένας ουδέτερος.

Να προσπαθήσουμε με αυτοοργανωμένους, μαχητικούς και αδιαμεσολάβητους αγώνες να αντισταθούμε στις επιδιώξεις τους και να βάλουμε μπροστά αυτά που εμείς θέλουμε αφού εμείς τα παράγουμε , εμείς τα φτιάχνουμε και τελικά εμείς δεν τα απολαμβάνουμε. Μακριά από λογικές κομματικοποίησης, νομιμοφροσύνης και συνεργασίας με τα αφεντικά μας στα πλαίσια μίας κάποιας ανύπαρκτης εθνικής ομοψυχίας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ

Αν δεν θέλουμε :

-Να μας πάρουν όλες τις καταλήψεις, τα στέκια και τους κοινωνικούς χώρους

-Να καταργήσουν σχολές, να μετακομίσουμε σε άλλη πόλη για σπουδές, να απολυθούν εργαζόμενοι και να διαγραφούμε

-Να δουλεύουμε 10δες ώρες με καθόλου ή με ελάχιστο μισθό στα πλαίσια της “επαγγελματικής κατάρτισης” και της “μαθητείας” μας

-Να βλέπουμε φασίστες να αλωνίζουν καθημερινά στη σχολή, τη δουλειά και τις γειτονιές μας

Να είμαστε όλοι στην ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ του Συλλόγου μας την Πέμπτη 17/1 στις 12:00 στο αμφιθέατρο 2.

Να πάρουμε θέση και να συζητήσουμε για δράσεις που θέλουμε να κάνουμε για τα παραπάνω.

Το απόγευμα της Παρασκευής 29 Δεκέμβρη μπάτσοι παρουσία εισαγγελέα με πρόφαση την καμπάνια ενάντια στο «παρεμπόριο» μπούκαραν στο κτήριο της ΑΣΟΕΕ στην Πατησίων προσάγοντας δεκάδες μετανάστες μικροπωλητές που βρίσκονταν εκείνη την ώρα έξω απ’το κτήριο και κάνοντας έρευνες στο Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ και σε στέκια αριστερών σχημάτων της ΑΣΟΕΕ.

Μία πρώτη απάντηση έγινε με την συγκέντρωση εκατοντάδων φοιτητών και αλληλέγγυων έξω απ’το ίδρυμα η οποία όμως απωθήθηκε από τις αστυνομικές δυνάμεις που είχαν αποκλείσει την γύρω περιοχή για να ολοκληρώσουν με ησυχία τις διαδικασίες του πολέμου ενάντια στην «ανομία». Στην συνέχεια γύρω στους 300 φοιτητές και αλληλέγγυους διεξήγαγαν αυθόρμητη προπαγανδιστική διαδήλωση στην περιοχή του Ψυρρή.

Όσο περνάει ο καιρός βλέπουμε να βαδίζουμε όλο και περισσότερο σε αυτό που λέμε ολοκληρωτισμό. Μετά την φυσική και ιδεολογική καταστολή κάθε ταξικού-κοινωνικού αγώνα μετά από τις προσαγωγές ολόκληρων οργανώσεων και την πρωτόγνωρα βίαιη καταστολή σε διαδηλώσεις, μετά το πέσιμο και τις συλλήψεις απεργών εργολαβικών υπαλλήλων στο Α.Π.Θ, μετά την εκκένωση καταλήψεων όπως η κατάληψη Δέλτα στην Θεσσαλονίκη και η κατάληψη Villa Amalias στο κέντρο της Αθήνας το περιστατικό αυτό έρχεται σαν φυσική εξέλιξη.

Η ΑΣΟΕΕ εδώ και χρόνια έχει χρησιμοποιηθεί σαν χώρος πολιτικών διαδικασιών του φοιτητικού, εκπαιδευτικού αλλά και συνολικά του εργατικού κινήματος, σαν χώρος αυτοπροστασίας και συγκρούσεων των μεταναστών μικροπωλητών ενάντια στους κρατικούς και παρακρατικούς διώκτες του, σαν σημείο αναφοράς εξεγερμένων του Δεκέμβρη του 2008, χώρος ανοιχτών πολιτικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και άλλες ιδιότητες που του έχουν προσδώσει όσοι έχουν βρεθεί σε αυτόν.

Βέβαια δεν θα πρέπει να μας κάνει κάτι εντύπωση και σίγουρα δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο. Όσο οξύνεται ο ταξικός ανταγωνισμός ανάμεσα στο Κεφάλαιο και τον κόσμο της Εργασίας (τον κόσμο στον οποίο βλέπουμε τον εαυτό μας) τέτοια περιστατικά θα είναι τελείως αναμενόμενα τώρα και στο μέλλον. Κάθε χώρος που χρησιμοποιείται σαν μέσο και εργαλείο κοινωνικής αντίστασης στις καταστροφικές διαθέσεις τους μαζί με τους ανθρώπους που τον απαρτίζουν θα ποινικοποιείται και θα καταστέλλεται βίαια. Τέτοιος είναι και η ΑΣΟΕΕ.

Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτό το ξέραμε, το ξέρουμε και θα το ξέρουμε. Στο χέρι μας είναι να οικειοποιηθούμε αυτους τους χώρους και να τους μετατρέψουμε οι ίδιοι σε χώρους αγώνα, αμφισβήτησης και επίθεσης, να δώσουμε στο άσυλο τον ουσιαστικό του χαρακτήρα χωρίς να μας ενδιαφέρει η νομική του κατοχύρωση.

Να σταματήσουμε να θεωρούμε τα πανεπιστήμια ναούς της επιστήμης και της καριέρας, να οξύνουμε τον αγώνα της τάξης μας μέσα στις σχολές και να οργανώσουμε την επίθεσή μας και με τα υπόλοιπα κομμάτια της τάξης μας ενάντια σε αυτούς που υποτιμούν, εκμεταλλεύονται και λεηλατούν τις ζωές μας..ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ’ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ